مهسا یزدانی مادر دادخواه به ١٣ سال حبس محکوم شد

مهسا یزدانی، مادر محمدجواد زاهدی، از جانباختگان جنبش زن، زندگی، آزادی توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران به تحمل ١٣ سال زندان محکوم شده است. بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، اخیرا مهسا یزدانی، مادر دادخواه توسط شعبه اول دادگاه انقلاب ساری به اتهام “توهین به مقدسات” و “تحریک مردم علیه امنیت ملی” به دو فقره حبس ۵ ساله، در خصوص اتهام “اهانت به خامنه‌ای” به دو سال زندان و به اتهام “فعالیت علیه جمهوری اسلامی ایران” به یک سال حبس و مجموعاً به سیزده سال زندان تعزیری محکوم شد. با اعمال قانون تجمیع احکام، حکم اشد خانم یزدانی یعنی ۵ سال حبس تعزیری قابل اجرا می‌باشد. مهسا یزدانی، روز ۳۱ مرداد ماه ۱۴۰۲، توسط نیروهای امنیتی در شهر ساری مرکز استان مازندران، بازداشت و سپس به زندان مرکزی ساری منتقل شد. این مادر دادخواه در نهایت، روز ۴ مهر ماه سال جاری، با تودیع وثیقه‌ای به مبلغ یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان، موقتاً تا پایان مراحل دادرسی از زندان آزاد شد. محمد جواد زاهدی ساروی ۲۰ ساله و فرزند مهسا یزدانی، در تاریخ ۳۱ شهریور ماه ۱۴۰۱ و در جریان جنبش ژن، ژیان، ئازادی توسط نیروهای امنیتی با شلیک گلوله ساچمه‌ای از فاصله نزدیک کشته شد. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

بازداشت نسرین ستوده و منظر ضرابی در تهران

نسرین ستوده، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی پیشن همراه با منظر ضرابی، در بهشت زهرا در جریان مراسم خاکسپاری آرمیتا گراوند بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند. به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، روز یکشنبه هفتم آبان ماه ۱۴۰۲، نسرین ستوده، وکیل دادگستری، فعال حقوق بشر و از زندانیان سیاسی پیشین، و منظر ضرابی، ساکن تهران و مادر سهند صادقی از جانباختگان پرواز PS752، در جریان مراسم خاکسپاری آرمیتا گراوند در بهشت زهرا، توسط نیروهای امنیتی بازداشت بازداشتگاه پلیس امنیت شهرری منتقل شد. رضا خندان، همسر نسرین ستوده، ضمن تائید این خبر به گزارشگر حقوق بشر در ایران‌گفت:”ماموران امنیتی، در حالی که نسرین ستوده در مراسم خاکسپاری آرمیتا گراوند در بهشت زهرا حاضر شده بود وی را توام با ضرب و شتم بازداشت و پس از توقیف لولازم شخصی اش به بازداشتگاه پلیس امنیت شهر ری منتقل کردند.” یک منبع مطلع در این‌باره گفت:”خانم ضرابی، در حالی که امروز در مراسم‌ تدفین آرمیتا گراوند، در بهشت زهرا حاضر شده بود پس از یورش ماموران امنیتی و نیروی انتظامی به آن‌ مراسم، توام با ضرب و شتم و رفتار خشونت آمیز ماموران، دستگیر شد.” این فرد مطلع در ادامه افزود:”خانم ضرابی، در حال حاضر در بازداشتگاه پلیس اطلاعات و امنیت شهرری بسر می برد و هرگونه تصمیم گیری در خصوص منع تعیب، بازجویی و غیره در صلاحیت دادستان و سایر نهادهای امنیتی است.” فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

نسرین ستوده: قتل آرمیتا «قتل حکومتی» است؛ نرگس محمدی: آرمیتا برای «حجاب اجباری» جان باخت

نسرین ستوده خواستار محاکمه عاملان «قتل» آرمیتا گراوند شد و نرگس محمدی در پیامی از زندان گفت: «آرمیتای پر از شور زندگی ما را به خاطر موهای زیبایش که قصد نداشت با حجاب اجباری پنهانش کند، به گام مرگ فرستادند.» نسرین ستوده، وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر، در پیامی در فیسبوک نوشت: «باز هم قتل حکومتی دیگر، این بار آرمیتا گراوند، قتلی که هر ایرانی، کنار گوش خود آن را احساس می‌کند.» او افزود: «ما دو دختر جوان‌مان را در مترو از دست داده‌ایم، اکنون می‌توانیم با حضور گسترده در متروها به حفاظت از جوانان‌مان بپردازیم. تا زمان محاکمه عادلانه عاملان و آمران این قتل‌های حکومتی فرابرسد.» همزمان نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی و برنده جایزه صلح نوبل در پیامی از زندان، به محدودیت‌های حکومت در زمینه اطلاع‌رسانی درباره وضعیت آرمیتا گراوند در بیمارستان اشاره کرد. او جمهوری اسلامی را به «دغلکاری» در زمینه انتشار خبر جان باختن آرمیتا متهم کرد و نوشت: «خبر کشته شدن آرمیتا گراوند با مهندسی نهادهای امنیتی، زیر آوار پنهانکاری، فریبکاری و دروغ‌گویی حکومت “زن‌ستیز دینی استبدادی” در میان اخبار کشته‌شدگان جنگ در خاورمیانه، ناله‌ای در میان فریادهای گوشخراش بود.» محمدی افزود: «آرمیتای ما با مظلومیتی بیش از مظلومیت دختران و پسران جان داده با تیر و گلوله جان داد. حکومت با چنگال‌های امنیتی آن چنان بر آن “جنایت” چنبره زد که “حقیقت” زیر تلی از تهدید و فریب دفن شد.» این فعال حقوق بشر زندانی تاکید کرد: «وقتی “حقیقت” دفن می‌شود و مظلوم بی‌پناه، یارای فریاد زدن نه برای “عدالت‌جویی”، بلکه حتی فریاد “درد” ندارد، مرگ، کمترین “درد” و” رنج” بشر است. درد، به واقع دروغ، نیرنگ و فریب حکومت است.» محمدی در پایان نوشت که «مرگ مظلومانه آرمیتا را هرگز فراموش نخواهم کرد و به پاس خونش “حجاب اجباری” را برنخواهم تابید.» جعفر پناهی و محمد رسول‌اف، دو فیلمساز منتقد جمهوری اسلامی، نیز در پیام مشترکی نوشتند: «سوگوار و بهت‌زده اما امیدوار، به نوری که از ایستادگی و آزادگی دختران و زنان ایران به این سرزمین می‌تابد خیره شده‌ایم. به آرمیتا گراوند و همه‌ کشته‌شدگان این‌راه درود می‌فرستیم.» این دو کارگردان که پیشتر به دلایل سیاسی زندانی شده بودند، افزودند: «به فاطمه‌ سپهری و هم‌بندان او در همه‌ زندان‌های ایران درود می‌فرستیم. به روزنامه‌نگاران زن که بهای روایت حقیقت را در زندان می‌دهند درود می‌فرستیم. به زنان ممنوع از فعالیت شده‌ سینمای ایران که شجاعانه بازیگران روایت راستین آزادگی و شرافت ماندند درود می‌فرستیم. به امید فردای روشن، به زنان ایران، به پویایی و تداوم «زن، زندگی،آزادی» درود می‌فرستیم.» شعار علیه حکومت پس از جان باختن آرمیتا گراوند آرمیتا گراوند، نوجوان ۱۶ ساله، روز ۹ مهر در ایستگاه متروی شهدای تهران بی‌هوش شد و به کما رفت. بر اساس برخی گزارش‌ها، این اتفاق به دلیل حمله یک زن چادری به او افتاد. آرمیتا از آن زمان تا صبح روز شنبه ششم آبان، زیر نظر نهادهای امنیتی در بیمارستان نظامی فجر بستری و در کما بود. ایرنا، خبرگزاری رسمی دولت جمهوری اسلامی درباره علت مرگ آرمیتا نوشت: «پس از به ثمر ننشستن معالجات گسترده پزشکی و ۲۸ روز بستری در بخش مراقب‌های ویژه، به دلیل آسیب‌های مغزی وارده درگذشت.» پس از انتشار خبر جان باختن آرمیتا، شهروندان در شامگاه شنبه ششم آبان‌ماه در شهرهای مختلف از جمله تهران، کرج و شیراز به شعاردهی علیه حکومت پرداختند. ویدیوهای ارسال شده به ایران‌اینترنشنال نشان می‌دهد شهروندان در تهران در شهرک اکباتان، سعادت‌آباد و چیتگر در اعتراض به قتل حکومتی آرمیتا گراوند، از خانه‌ها شعار «مرگ بر دیکتاتور»، «می‌کشم، می‌کشم هر آنکه خواهرم کشت» و «مرگ بر حکومت بچه‌کش» سر دادند. ویدیوی رسیده به ایران اینترنشنال همچنین از شعاردهی مردم در شیراز و کرج حکایت دارد. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

نهادهای امنیتی اجازه انتقال پیکر آرمیتا به کرمانشاه را نمی‌دهند

روز شنبه ششم آبان، از «درگذشت» آرمیتا گراوند، دختر دانش آموز تهرانی، در بیمارستان فجر تهران خبر داد. این خبرگزاری نوشت که او پس از «به ثمر ننشستن معالجات گسترده پزشکی و ۲۸ روز بستری در بخش مراقب‌های ویژه درگذشت.» دراین ارتباط، سازمان حقوق بشری هه‌نگاو خبر داد که نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران به خانواده‌ آرمیتا گراوند اعلام کرده‌اند که اجازه انتقال پیکر او به کرمانشاه را ندارند. یکی از نزدیکان خانواده گراوند به هه‌نگاو گفته است: «نهادهای امنیتی می‌گویند خودشان پیکر آرمیتا را در بهشت زهرای تهران به خاک خواهند سپرد.» بر اساس این گزارش، این موضوع با «واکنش شدید خانواده گراوند» مواجه شده است. آرمیتا گراوند، دختر نوجوان ۱۶ ساله‌، صبح روز نهم مهر ۱۴۰۲، هنگام حرکت به سمت مدرسه‌، در ایستگاه مترو میدان شهدای تهران، به دلیل نپوشیدن مقنعه و رعایت نکردن حجاب اجباری حکومتی، در داخل واگن، مورد حمله یک نیروی «آمر به معروف» قرار گرفت و با هل دادن او، سرش به لبه در خروجی قطار برخورد کرد و پس از بی‌هوشی به کما رفت. روزنامه بریتانیایی «گاردین» روز ۱۳ مهر، سخنان دو شاهد را منتشر کرد که می‌گویند آرمیتا گراوند به محض اینکه داخل واگن مترو شد، یک زن مامور حجاب‌ اجباری شروع به مشاجره با او کرد زیرا آرمیتا، دختر ۱۶ ساله، روسری به سر نداشت. یک شاهد به این روزنامه گفت که وقتی آرمیتا به زمین افتاد، هنوز به هوش بود. عفو بین‌الملل پیشتر اعلام کرده بود که به استناد گزارش‌های منتشر شده و با اشاره به شواهد متعدد درباره مخفی‌کاری مقام‌های جمهوری اسلامی در این باره، آرمیتا گراوند پس از حمله یک مامور اعمال حجاب اجباری به کما فرو رفته است. این نهاد حقوق بشری روز سوم آبان با انتشار پیامی در رسانه‌های اجتماعی بار دیگر از جامعه بین‌المللی تقاضا کرده بود که از مقامات حکومت جمهوری اسلامی بخواهند فورا به کمیته حقیقت‌یاب و دیگر کارشناسان مستقل سازمان ملل اجازه دهند با ورود به ایران درباره دلایل به اغما رفتن آرمیتا گراوند در متروی تهران تحقیق کنند. عفو بین‌الملل همچنین تاکید کرده بود که تمامی تصمیمات پزشکی مربوط به آرمیتا گراوند باید به وسیله متخصصان درمانی کاملا مستقل و والدینش گرفته شود و این تصمیمات نباید از سوی مقامات غیردرمانی شامل نهادهای امنیتی و اطلاعاتی رد شده یا نادیده گرفته شوند. جاوید رحمان، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران، هم در گزارش اخیر خود با اشاره به این که از اخبار غم‌انگیز در رابطه با آرمیتا گراوند ۱۶ ساله به شدت ناراحت شده است، از جمهوری اسلامی ایران خواسته بود که قوانین حجاب اجباری را فورا لغو کند. او همچنین با ابراز نگرانی درباره وضعیت حقوق زنان در ایران و با اشاره به صدور احکام حبس طولانی مدت برای معترضان به حجاب اجباری تاکید کرده بود: «زنان و دختران ایرانی در معرض آپارتاید جنسیتی و تبعیض قرار می‌گیرند و اقلیت‌های قومی با تبعیض و آزار و اذیت مواجه هستند.» قتل توسط مزدوران خامنه ای یک خانواده و یک ملت را عزادار کرد فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

شیلان میرزایی: کارمندان سفارت ایران می‌خواستند مرا بدزدند

بر اساس اطلاعات رسیده به «ایران‌وایر»، «شیلان میرزایی»، فعال حقوق‌بشر و پناهنده ایرانی در ترکیه که روز دوم آبان ۱۴۰۲ بازداشت و به یک کمپ دیپورت منتقل شده، از ماموران پلیس کمپ شنیده که کنسولگری ایران از ترکیه خواسته او را تحویل ایران دهد. خانم میرازیی که از فعالان مدنی و حقوق‌بشری است، در دو فایل صوتی که به دست ایران‌وایر رسیده می‌گوید که دو تن از کارمندان سفارت جمهوری اسلامی در آنکارا که پیش از این نیز بارها قصد «ربودن» و انتقال او به ایران را داشتند، در این بازداشت نقش داشته‌اند. او در این فایل صوتی می‌گوید که بعد از بازداشت توسط پلیس امنیت این کشور بازداشت شده بود، به کمپ دیپورت «باندیرما» در شمال ترکیه منتقل شده و در این کمپ نگهداری می‌شود. بر اساس این اطلاعات، شیلان میرزایی تحت فشار است تا برگه‌های دیپورت و بازگردانده شدن به ایران را امضا کند ولی هیچ برگه‌ای را تابه‌حال امضا نکرده است. به گفته این فعال حقوق‌بشر، پلیس ترکیه هیچ دلیلی برای بازداشت او اعلام نکرده ولی از گفته‌های پلیس‌ها بین خودشان متوجه شده که کنسولگری جمهوری اسلامی او را از دولت ترکیه درخواست کرده است. ماموران پلیس همچنین به او گفته‌اند که با دستور اداره پلیس مهاجرت مرکز در آنکارا، از پلیس امنیت خواسته‌ شده، او را بازداشت و به کمپ باندیرما منتقل کنند تا «درباره جزییات پرونده‌اش صحبت شده» و تصمیم‌گیری شود. شیلان میرزایی همچنین تاکید کرده که فعالیت او تمام «فعالیت حقوق‌بشری برای مردم ایران» بوده و علیه دولت ترکیه هیچ فعالیتی نکرده است. به گفته او، این بازداشت در حالی صورت گرفته که او هیچ پرونده‌ای در دستگاه قضایی و پلیس ترکیه ندارد و در پرونده‌اش اسمی هم از شکایت خصوصی برده نشده است. او همچنین از تهدیدهای اخیر علیه خود و خانواده‌اش از سوی دولت ایران خبر داده و می‌گوید: «من بیشتر از یک سال است که به سازمان ملل و پلیس امنیت شکایت کرده‌ام که دو کارمند سفارت ایران در ترکیه تلاش داشتند من را بدزدند. اما شکایت من را جدی نگرفتند.» او درباره تهدید فرزندش نیز می‌گوید: «همین یک هفته پیش بچه من را تهدید کردند که بچه من را جلوی مدرسه خواهند کشت و من شکایت کردم ولی سازمان ملل توجهی نکرد.» در سال‌های گذشته دیپورت پناهجویان، پناهندگان و فعالان سیاسی و مدنی ساکن ترکیه به ایران افزایش یافته است. پیش از این دولت ترکیه، «شهریار براتی‌نیا»، فعال سیاسی را به ایران دیپورت کرد. آقای براتی‌نیا از ۱۲ مرداد ۱۴۰۲ که به ایران دیپورت شد، در زندان اوین، محبوس است. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

الهام مدرسی با تکرار شعار «جانم فدای ایران»: برای اعتراف اجباری به «عضویت در کومله» شکنجه شدم

الهام مدرسی، از معترضان بازداشت‌شده در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ که مدتی در زندان کچویی به سر برد، شهادتنامه‌ای درباره شکنجه‌ها در بازداشت منتشر کرده است. الهام مدرسی که در زمان بازداشت ساکن فردیس در استان البرز بود و اکنون در ترکیه به سر می‌برد، در متنی که در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرده گفته است که «در جنبش زن زندگی آزادی حضوری فعال» داشت. او که اهل استان کردستان است، در این متن با تأکید بر شعار «جانم فدای ایران» و «پاینده باد ایران»، گفته در بازداشت برای اعتراف به «عضویت در کومله» تحت شکنجه قرار گرفته و پس از آزادی نیز تهدیدها علیه او و خانواده‌اش ادامه داشته است. الهام مدرسی گفته است: «در نهایت به خاطر تهدید و فشارهای امنیتی روی خودم و خانواده‌ام مجبور به ترک خاکی شدیم که برایش تا مرز جان جنگیدیم. اکنون در ترکیه در بلاتکلیفی مطلق به‌سر می‌برم.» او با بیان این که یازدهم آبان ۱۴۰۱ بازداشت شده بود، تأکید کرده است: «دوازده نفر از مأموران سرکوب به منزل‌مان یورش آوردند، مادرم را با خشونت هل دادند، روی سر مادر و برادرم اسلحه (کلت) گذاشتند، به من چشم‌بند زدند و بردند.» در این شهادتنامه که الهام مدرسی دوم آبان آن را منتشر کرده، با بیان این که سه ماه در زندان بوده، نوشته است: «تمام مدت تحت شدیدترین شکنجه‌های جسمی بودم و ضرب و شتم شدید در نهایت منجر به خونریزی داخلی من شد. مأموران اطلاعات نیز برگهٰ سونوگرافی من را از بیمارستان گرفتند و پاره کردند.» او فاش کرد که بازجوها «به دروغ می‌گفتند که برادرم در اتاق مجاور تحت شکنجه مأموران است یا مدام من را تهدید به تجاوز می‌کردند و تلاش برای گرفتن اعتراف اجباری که بگویم اسلحه داشته‌ام و عضو حزب کومله کردستان هستم. در حالی که من فقط به اوضاع ایران اعتراض داشتم و در مقابل ظلمی که به مردم می‌شد.» مدرسی با اعلام این که بازجوها در زمان بازداشت «هر روز از ساعت ۷ صبح تا ۱۱ شب» در مجموع «۱۴۰ ساعت» بازجویی کرده‌اند، گفت: «سناریویی که برای ما طرح‌ریزی کرده بودند این بود که تحت شکنجه به عضویت در حزب کومله اعتراف کنم و در نهایت این اعترافات اجباری منجر به صدور حکم اعدام برای من بشود.» او با اشاره به این که اتهام او در کیفرخواست «محاربه» ذکر شده بود، گفت که «در تمام مدتی که زندانی بودم به داروهایم و مراقبت پزشکی دسترسی نداشتم و حال عمومی من روزبه‌روز بدتر می‌شد.» این زندانی سیاسی سابق با بیان این که در زندان دچار «سیروز کبدی» شده، گفته است: «در بهداری زندان به دلیل درد شدیدی که از ناحیه کبد داشتم به من آمپول‌هایی تزریق می‌شد که حالم را بدتر می‌کرد، چنان که حتی به سختی قادر به نفس کشیدن بودم.» الهام مدرسی همچنین عنوان کرده که پس از آزادی با وثیقه «پنج میلیاردی» در دوم بهمن، خود و خانواده‌اش «توسط شماره‌های ناشناس تهدید به مرگ» می‌شدند و «مدام به وزارت اطلاعات احضار و بازجویی» می‌شدند. این زندانی سیاسی پیشین که اکنون در ترکیه و در «بلاتکلیفی» به سر می‌برد، گفته «به خاطر حال عمومی وخیم و از دست دادن بخش عمده ای از کبدم دو الی سه روز هفته در بیمارستان بستری‌ام» و «نمی‌دانم با وجود نداشتن بیمه و هزینه‌های بالای درمان تا کی می‌توانم زنده بمانم.» الهام مدرسی با وجود بیماری در دوره بازداشت به همراه ۱۴ زندانی سیاسی دیگر در بند زنان زندان کچویی فردیس در اعتراض به روند دادرسی اعتصاب غذا کرده بود. او پیشتر و در پی از خروج از ایران وضعیت «ناگوار» معترضان در زندان را در گفت‌وگو با صدای آمریکا شرح داده بود. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

تایید حکم حبس مژگان کاوسی در ساری

دیوان عالی کشور حکم حبس مژگان کاوسی، پژوهشگر و از فعالین حقوق زبانی و اتنیکی اهل کلاردشت مازندران عیناً تأیید شد. به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، روز سه‌شنبه سیزدهم دی‌ماه ١٤٠١، این پژوهشگر پس از سپری کردن ۱۰۴ روز بازداشت موقت و تبرئه از اتهام “افساد فی الارض” با تودیع قرار وثیقه سه میلیارد تومانی از زندان قائم‌شهر آزاد شد. مژگان کاوسی از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب شهرستان ساری به اتهام “اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور” بە ٣٩ ماه حبس، به اتهام “توهین به رهبری” به ۱٥ ماه و یک روز حبس و به اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام” به ۸ ماه حبس محکوم و از اتهام “افساد فی الارض” تبرئه شده بود. براساس قانون اشد مجازات ٣٩ ماه حبس با احتساب ایام بازداشت قبلی برای این نویسنده کُرد قابل اجراست. روز سه‌شنبه بیست و نهم آذرماه ١٤٠١، اولین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات این زندانی سیاسی در شعبه اول دادگاه انقلاب ساری با حضور عثمان مزین و مازیار طاطایی، وکلای پرونده وی برگزار و علاوه بر اتهامات وارده قبلی به “افساد فی الارض” نیز متهم شده بود. خانم کاوسی در دادسرای نوشهر به “توهین به رهبر حکومت ایران”، “نشر اکاذیب”، “تبلیغ علیه نظام”، “اقوا و تحریک مردم به جنگ و کشتار به قصد برهم زدن امنیت ملی کشور” و “همکاری با دول متخاصم” متهم شده بود. در مرحله دادسرا با پذیرش وکیل برای پرونده مژگان کاوسی مخالفت شده بود. روز پنج‌شنبه سی و یکم شهریورماه ١٤٠١، این فعال کُرد در منزل شخصی خود توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از اتمام دوران بازجویی به زندان تنکابن منتقل شده بود. مژگان کاوسی پیشتر نیز سابقه محکومیت داشته است و روز چهارشنبه پانزدهم دی‌ماه ١٤٠٠، با مرخصی متصل به آزادی از زندان کچوئی کرج آزاد شده بود. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

مریم عبدی بازداشت شد

مریم عبدی، فعال مدنی توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شده است. به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، روز دوشنبه یکم آبان ماه ۱۴۰۲، مریم عبدی، فعال مدنی توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد. بر اساس این گزارش، ماموران امنیتی و لباس شخصی با یورش به منزل خانم عبدی اقدام به تفتیش آنجا و ضبط لوازم الکترونیکی او کرده‌اند. برخی منابع مطلع ادعا کرده‌اند که بازداشت او در رابطه با پرونده مهدی یراحی، هنرمند خواننده صورت گرفته است. تا لحظه تنظیم این گزارش، از نهاد بازداشت کننده، محل نگهداری و یا اتهام‌های مطروحه علیه این شهروند اطلاعی در دست نیست فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

واکنش‌ها به احکام زندان برای «راویان حقیقت»: جمهوری اسلامی «شش – هفت سال آینده» را نخواهد دید

صدور حکم زندان برای نیلوفر حامدی و الهه محمدی، دو روزنامه‌نگاری که گزارش‌هایی درباره کشته شدن مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد تهیه کرده بودند، واکنش‌های بسیاری در پی داشته است. محمدحسین آجورلو، همسر نیلوفر حامدی در پیام‌رسان ایکس نوشت: «بالأخره ۱۳ ماه پرونده‌سازی با یک حکم ظالمانه رسید. حکم نیلوفر حامدی در روز تولدش و دقیقا زمانی که در راه سالن ملاقات بود به او اعلام شد. لابد این هم پایان‌بندی اقدامات پرونده‌سازان بود.» او همچنین در پیام دیگری تأکید کرد: «راویان حقیقت به ۲۵ سال زندان محکوم شدند.» سعید پارسایی، همسر الهه محمدی نیز حکم صادره برای این دو روزنامه‌نگار را «مجموعا ۲۵ سال حکم برای شرافت» توصیف کرده است. مونا برزویی، شاعر و ترانه‌سرا، که خود نیز در ماه‌های گذشته و هم‌زمان با اعتراضات سراسری پس از کشته شدن مهسا امینی بازداشت شده بود، در واکنش به این احکام نوشته است: «آیا کسی را در این مملکت سراغ دارید که در حرفه‌اش، در مسئولیتی که بر عهده داشته با شرافت و تعهد به وظیفه‌اش عمل کرده باشد و محدود و مطرود و محکوم نشده باشد؟» او با اشاره به موارد پیشین بازداشت و سرکوب فعالان و روزنامه‌نگاران، گفته است: «شریف‌ترین روزنامه‌نگاران، وکلا، فعالان محیط زیست، نخبگان، اساتید، نویسندگان، هنرمندان قدر دیده‌اند؟» لیلی بازرگان، روزنامه‌نگار مخالف جمهوری اسلامی نیز با اشاره به احکام صادره برای نیلوفر حامدی و الهه محمدی که به ترتیب هفت و شش سال آن اجرایی است، تأکید کرده است: «جمهوری اسلامی شش – هفت سال آینده را نخواهد دید. سرتان سلامت دخترهای ایران!» طناز کلاهچیان، حقوقدان نیز گفته است: «بی‌دادگاهی به نام شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب که انگار افتخارش است صدور احکام سنگین و ناعادلانه. احکامی که به جرئت می‌گویم هیچ اراده و تفکری برای نگارشش نیست جز رونوشت گردش کار تیم ضابط.» او ابراز امیدواری کرده که «روزی ظالم به ظلم خویش گرفتار شود.» همچنین، انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران در واکنش به صدور حکم بدوی الهه محمدی و نیلوفر حامدی در بیانیه‌ای «عمیقا» ابراز تأسف کرده و اعلام کرده که این نهاد صنفی در یک سال گذشته «بارها از طریق نامه‌نگاری با مسئولان ارشد کشور و دیدار با» مقامات قضایی و اجرایی تلاش کرده «زمینه رفع اتهام و آزادی» آنها را فراهم کند، اما صدور این احکام «نشان‌دهنده وضعیت دشوار فعالیت حرفه‌ای روزنامه‌نگاری در ایران است.» در این بیانیه تأکید شده که «اتفاقات پیش آمده» پس از کشته شدن مهسا امینی و «حوادث تلخ پس از آن ناشی از سیاست اشتباه گشت ارشاد بود که کشور بابت آن متحمل هزینه‌های گزاف شد.» این نهاد صنفی همچنین با طرح این سوال که «چرا خبرنگاران و روزنامه‌نگاران باید به علت سیاست‌های اشتباه گشت ارشاد تنبیه شوند»، احکام صادر شده برای این دو روزنامه‌نگار با اتهاماتی مثل «ارتباط با دولت متخاصم، اجتماع و تبانی به قصد ارتباط جرم بر ضد امنیت کشور و فعالیت تبلیغی علیه نظام» را بر اساس نظر حقوقدانان «محل اشکال» دانسته است. انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران با تأکید بر این که «با این حکم مخالف است»، و «آن را نمی‌پذیرد»، ابراز امیدواری کرده که این حکم در دادگاه تجدیدنظر نقض شود و نیلوفر حامدی و الهه محمدی «هر چه سریع‌تر آزاد شوند.» بنا بر اعلام مرکز رسانه قوه قضاییه شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی تهران نیلوفر حامدی را به ۱۳ سال زندان محکوم کرد که هفت سال آن اجرایی است. این دادگاه همچنین الهه محمدی را به ۱۲ سال زندان محکوم کرد که شش سال آن قابل اجرا است. سعیده فتحی‌آبادی، روزنامه‌نگار، پیش از این به صدای آمریکا گفته که جمهوری اسلامی درباره نیلوفر حامدی و الهه محمدی حتی قوانین خود را نیز رعایت نمی‌کند. کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران جمهوری اسلامی ایران را به عنوان «بدترین زندان روزنامه‌نگاران جهان» در سال ۲۰۲۲ معرفی کرده است. یک سخنگوی وزارت امور خارجه ایالات متحده، در پاسخ به بخش فارسی صدای آمریکا اتهامات وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه مبنی بر دوره‌ دیدن دو روزنامه‌نگار در آمریکا را از اساس رد کرد. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

یاسین ریگی ۱۵ ساله پس از سه روز بازداشت آزاد شد

یاسین ریگی نوجوان ۱۵ ساله بلوچ که به همراه ضرب و جرح توسط نیروهای امنیتی در زاهدان بازداشت شده بود، آزاد شد. به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، روز چهار شنبه ۲۶ مهر ماه ۱۴۰۲، یاسین ریگی فرزند جهانشاه که توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود، آزاد شد. یاسین در روز یک شنبه ۲۳ مهر ماه ۱۴۰۲، به همراه ضرب و جرح بازداشت شده بود. هنوز از چگونگی آزادی این نوجوان اطلاعی در دست نیست. بازداشت این نوجوان در حالی بوده که نیروهای امنیتی بدون حکم قضایی و تفهیم اتهام او را با خود برده بودند. تا لحظه تنظیم این گزارش، از نهاد بازداشت کننده، محل نگهداری و یا اتهام‌های مطروحه علیه این شهروند اطلاعی در دست نیست. با توجه به دستگیر این نوجوان می‌شود گفت حکومت جمهوری اسلامی ایران به رهبری اقای خامنه ای ظلم شان دامن گیر نوجوان شده است امید وارم که نوجوانا حق طلب بتوانند در ایرانی ازاد زندگی کنند به دور از سایه شوم اقای خامنه ای و مزدورانش. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

دادگاه انقلاب اسلامی پوران ناظمی را به «محاربه» و «افساد فی‌الأرض» متهم کرد

بنا بر مستنداتی که صدای آمریکا به آن دست یافته، دادگاه انقلاب اسلامی جیرفت در استان کرمان پوران ناظمی، فعال حقوق بشر را به «محاربه» و«افساد فی‌الأرض» متهم کرده است. منبع مطلع به بخش فارسی صدای آمریکا گفت که این پرونده در شعبه یک دادگاه انقلاب اسلامی در شهرستان جیرفت جریان دارد و با شکایت سازمان اطلاعات سپاه پاسداران استان کرمان تشکیل شده است. انتساب این اتهامات می‌تواند اشد مجازات یعنی «اعدام» در پی داشته باشد، در حالی که منبع مطلع تأکید کرد پوران ناظمی یک فعال حقوق بشر صلح‌طلب در ایران است. منبع مطلع با تأکید بر این که قوه قضاییه دارد روند دهه‌های پیشین را از سر می‌گیرد، گفت: «این‌ها دارند به دهه شصت برمی‌گردند» و «اگر سکوت کنیم، مثل مورد دادخواهان» سرکوب را شدت خواهند داد و سراغ بقیه نیز خواهند رفت. به گفته این منبع «اگر مردم حمایت نکنند» احتمال پیشبرد پرونده به همین صورت وجود دارد و حتی ممکن است به «محکومیت» منجر شود. پوران ناظمی، کنشگر مدنی و فعال حقوق بشر که تاکنون چندین بار بازداشت و زندانی شده، یکی از حامیان خانواده‌های دادخواه از جمله مادران کشته‌شدگان آبان ۹۸ است. او پیش از این در گفت‌وگو با صدای آمریکا گفته است که جمهوری اسلامی همواره فعالان مدنی و صنفی را «با اتهامات امنیتی بازجویی و بازداشت» و برای آنها «پرونده‌سازی» می‌کنند. پوران ناظمی همچنین سال گذشته در گفت‌وگو با صدای آمریکا جزئیاتی از آتش‌سوزی زندان اوین هم‌زمان با موج اعتراضات سراسری در ایران را شرح داده بود. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

اتهام محاربه برای پوران ناظمی؛ حکومت قبح اتهامات سنگین را شکسته است

«پوران ناظمی»، فعال حقوق‌بشر سرشناس و چند فعال مدنی دیگر، با اتهامات سنگینی چون «توهین به مقدسات اسلام»، «محاربه» و «افساد فی‌الارض» روبه‌رو شده‌اند؛ اتهاماتی که در قوانین جمهوری اسلامی، مجازات‌های سنگینی مثل اعدام دارند. این خبر را سایت «دادبان» که مرکز مشاوره و آموزش مسائل حقوقی است، منتشر کرده است. یک منبع مطلع به «ایران‌وایر» گفته که هنوز حتی خود خانم ناظمی از جزییات این اتهامات مطلع نیست و وکلای او در تلاشند دلیل طرح چنین اتهاماتی را بیابند. این اولین بار نیست که یک شهروند در ایران بابت اعتراض به حکومت با «محاربه» و «افساد فی الارض» روبه‌رو می‌شود، اما طرح چنین اتهامی برای فعالان مدنی و حقوق‌بشر که حوزه اصلی کارشان تاکید بر خشونت‌پرهیزی است، به‌ندرت اتفاق افتاده است. حساب‌‌های اینستاگرام و توییتر مرکز مشاوره و آموزش حقوقی «دادبان»، چهارشنبه ۲۶مهر۱۴۰۲، از تشکیل پرونده جدیدی برای پوران ناظمی، فعال مدنی و حقوق‌بشر خبر دادند. براساس این گزارش، شعبه اول دادگاه انقلاب شهرستان جیرفت در جنوب استان کرمان، پرونده‌ای برای خانم ناظمی و چند تن دیگر از کنشگران مدنی و حقو‌ق‌بشری تشکیل داده است. دادبان در‌این‌باره، روز چهارشنبه۲۶مهر، نوشت: «بنا بر اسنادی که از طریق یک منبع آگاه در دادگستری جیرفت به دست دادبان رسیده، دست‌کم سه کنشگر مدنی و حقوق بشری به‌همراه پوران ناظمی، به اتهاماتی از جمله “اهانت به مقدسات اسلام، بر هم زدن امنیت کشور، تشویق مردم به ارتکاب جرم و جنایت علیه امنیت داخلی و خارجی، توهین به مقامات و مامورین، اقدام مسلحانه علیه جمهوری اسلامی، تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی و محاربه و افسادفی‌الارض” متهم شده‌اند.» بر این اساس، تعدادی از متهمان این پرونده پیش‌تر در جریان خیزش سراسری «زن، زندگی، آزادی»، توسط اطلاعات سپاه کرمان بازداشت و چندین ماه تحت بازجویی و شکنجه بودند و اکنون پرونده آن‌ها برای رسیدگی به شعبه اول دادگاه انقلاب جیرفت ارسال شده است. دادبان نوشته است که از هویت متهمان دیگر این پرونده و مصادیق اتهامات علیه آن‌ها اطلاعی ندارد. یک فرد آگاه که به‌دلایل امنیتی نخواسته نام او فاش شود، در همین باره، با تایید طرح این اتهامات سنگین علیه خانم ناظمی در پی شکایت سازمان اطلاعات سپاه استان کرمان، به ایران‌وایر گفته که «وکلای خانم ناظمی در حال بررسی و تلاش برای دستیابی به اطلاعات بیشتری درباره مصادیق اتهامات انتسابی هستند». او گفته است که بحث «توهین به مقدسات» برای خانم ناظمی همان قدر مضحک است که طرح اتهام محاربه و اقدام مسلحانه علیه جمهوری اسلامی، چون برای همه کاملا مشخص است که پوران ناظمی فعال مدنی و حقوق‌بشر است و عمیقا به مبارزه «خشونت‌پرهیزانه» باور دارد. او ادامه است: «خانم ناظمی اصلا تابه‌حال وارد حوزه دین و مذهب نشده که بخواهد به مقدسات اسلام توهین کند و تمامی فعالیت‌های او علنی و قابل دسترسی است». این شخص آگاه همچنین تاکید کرده که «فعالیت‌های خانم ناظمی در این سال‌ها نشان می‌دهد که او به‌دنبال صلح است و طرح چنین اتهاماتی واقعا بی‌معنا است». فعال حقوق بشر در ایران کوقر ولی‌زاده

تداوم بازداشت؛ گزارشی از آخرین وضعیت دنیا حسینی در زندان اوین

دنیا حسینی (آزاد)، شهروند ساکن تهران، علیرغم گذشت شصت و هفت روز از زمان دستگیری، کماکان به صورت بلاتکلیف در زندان اوین بسر میبرد. به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، دنیا حسینی (آزاد)، کماکان به صورت بلاتکلیف در زندان اوین در بازداشت به سر میبرد. یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این شهروند به هرانا گفت: “خانم حسینی از بیماری زنان و تنفسی رنج میبرد. وی اخیرا از انفرادی زندان اوین به بند زنان منتقل شده است. همچنین او از زمان بازداشت تاکنون از دسترسی به وکیل محروم مانده است.” به گفته این منبع مطلع، “پرونده این شهروند به دادگاه ارسال شده اما هنوز ثبت نشده است. علاوه بر این، مسئولین مربوطه به خانواده وی اعلام کردند تا زمانی که کیفرخواست پرونده صادر نشود، اجازه گرفتن وکیل انتخابی ندارد.” دنیا حسینی در تاریخ بیست و یکم مردادماه، توسط نیروهای امنیتی در تهران بازداشت و به زندان اوین منتقل شده بود. وی توسط شعبه سوم بازپرسی دادسرای امنیت اوین از بابت اتهام “تبلیغ به نفع گروه‌ ها و سازمان‌ های مخالف نظام” تفهیم اتهام شده است. دنیا حسینی با نام مستعار “دنیا آزاد”، متولد ۲۸ بهمن ۱۳۶۷ و ساکن تهران پیشتر نیز به واسطه فعالیتهای خود در آبان ماه ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات سراسری بازداشت و چندی بعد از زندان اوین آزاد شده بود. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

گزارشی از آخرین وضعیت معصومه یاوری و محمد مهدی وثوقیان در زندان‌های دولت آباد و دستگرد اصفهان

معصومه یاوری متهم سیاسی و فرزندش محمد مهدی وثوقیان، کماکان به صورت بلاتکلیف در زندان های دولت آباد و دستگرد اصفهان به صورت بلاتکلیف در بازداشت به سر می برند. به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، معصومه یاوری علیرغم گذشت چهل روز از زمان دستگیری و فرزندش محمد مهدی وثوقیان، علیرغم گذشت بیست و شش روز از زمان بازداشت به صورت بلاتکلیف در زندان‌های دولت آباد و دستگرد اصفهان به سر می برند. یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این شهروندان گفت: “علیرغم گذشت بیست و شش روز از زمان بازداشت محمد مهدی وثوقیان، تاکنون مسئولین مربوطه با بهانه تراشی های متعدد با آزادی موقت وی مخالفت می کنند. همچنین خانم یاوری علیرغم گذشت چهل روز از زمان دستگیری، کماکان در زندان دولت آباد اصفهان در بازداشت و بلاتکلیفی به سر می برد.” به گفته این منبع مطلع، آقای وثوقیان از زمان بازداشت تاکنون از ملاقات با خانواده خود محروم مانده است. خانم یاوری که از بیماری قند، تیروئید و مشکلات قلبی رنج می برد به دستور دادستانی گلپایگان از دریافت داروهای خود در زندان دولت آباد اصفهان محروم مانده و خانواده اجازه ارسال داروهای وی را به زندان ندارند. این امر موجب نگرانی خانواده و نزدیکان وی شده است. محمد مهدی وثوقیان در تاریخ بیست و نهم شهریورماه، توسط نیروهای امنیتی در شهرستان گلپایگان بازداشت و به بازداشتگاه اطلاعات سپاه اصفهان منتقل شده بود. وی در چهارم مهرماه سال جاری به زندان دستگرد اصفهان منتقل شد. محمدمهدی وثوقیان، فرزند معصومه یاوری بیست و یک ساله، دانشجوی هوشبری دانشکده پزشکی دانشگاه اصفهان و ساکن شهرستان گلپایگان است. روز دوشنبه سیزدهم شهریور، نیروهای وزارت اطلاعات معصومه یاوری را در منزل شخصی خود بازداشت کردند. بازداشت وی همراه با تفتیش محل و ضبط شماری از لوازم شخصی او و خانواده اش همراه بود. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

گزارشی از آخرین وضعیت شکیلا منفرد در زندان اوین

شکیلا منفرد، زندانی سیاسی دوران محکومیت خود را در زندان اوین سپری میکند. وی اوایل شهریورماه، با گشایش پرونده جدیدی مواجه شده است. به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، شکیلا منفرد، زندانی سیاسی دوران محکومیت خود را در زندان اوین سپری میکند. خانم منفرد در اوایل شهریورماه، از بابت پرونده جدیدی که در دوران حبس علیه وی گشوده شده، در شعبه دو بازپرسی دادسرای اوین به ریاست امیرحسین تاریان از بابت اتهام تبلیغ علیه نظام مورد تفهیم اتهام قرار گرفته است. شکیلا منفرد در تاریخ یکم مردادماه، جهت انجام عمل جراحی سنگ کیسه صفرا، با تودیع وثیقه به مرخصی درمانی اعزام شد. وی نهایتا در تاریخ بیست و یکم مردادماه، پس از عدم تمدید مرخصی درمانی به زندان اوین بازگشت. شکیلا منفرد در تاریخ ۱۰ شهریورماه ۱۳۹۹، هنگام خروج از منزل توسط نیروهای امنیتی در تهران بازداشت و پس از اتمام مراحل بازجویی در یکی از بازداشتگاه‌های سازمان اطلاعات سپاه به زندان اوین منتقل شد. وی نهایتا در تاریخ ۲۴ شهریورماه با تودیع وثیقه ۴۰۰ میلیون تومانی از این زندان آزاد شد. جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات شکیلا منفرد به همراه دو تن دیگر از بابت پرونده ای مشترک در تاریخ ۱ بهمن‌ماه ۹۹ در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران برگزار شد. خانم منفرد پس از اتمام جلسه دادگاه توسط ماموران اطلاعات سپاه بازداشت و به زندان منتقل شد. وی نهایتا توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری از بابت اتهامات “فعالیت تبلیغی علیه نظام و توهین به مقدسات اسلام” به شش سال حبس تعزیری و چهار ماه کار اجباری در جهاد کشاورزی محکوم شد. نهایتا شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران خانم منفرد را به چهار سال و دو ماه حبس قطعی محکوم کرد. در دیماه سال ۱۴۰۰، خانم منفرد از بابت پرونده ای که در دوران حبس برای وی گشوده شد، در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران محاکمه و نهایتا در خردادماه ۱۴۰۱، با حکم شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران از بابت اتهام “عضویت در گروهای مخالف نظام” به دو سال و هشت ماه حبس تعزیری و از بابت اتهام “نشر اکاذیب” به پرداخت ۱۰ میلیون تومان جزای نقدی محکوم شد. شکیلا منفرد، متولد ۱۳۷۲ و شهروند ساکن تهران است. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات پریسا اسلامی، شهروند بهائی برگزار شد

روز شنبه بیست و دوم مهرماه، جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات پریسا اسلامی، شهروند بهائی ساکن کرج، در دادگاه انقلاب این شهر برگزار شد. در جریان این جلسه که روز شنبه بیست و دوم مهرماه ۱۴۰۲ در یکی از شعب دادگاه انقلاب کرج برگزار شد، خانم اسلامی از بابت اتهام “فعالیت آموزشی و تبلیغ انحرافی مغایر با شرع مقدس اسلام” به دفاع از خود پرداخت. وی در اسفندماه ۱۴۰۱ برای برگزاری جلسه بازپرسی طی ابلاغیه ای به مرجع قضایی مذکور احضار شده بود. پریسا اسلامی، شهروند بهائی ساکن کرج و معلم ریاضی در مقطع ابتدایی است. شهروندان بهائی در ایران از آزادی‌های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد. بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از سیصد هزار شهروند بهائی وجود دارد اما قانون اساسی ایران فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته و مذهب بهائیان را به رسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به صورت سیستماتیک نقض شده است. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

تهدید دانشجویان دختر دانشکده علوم اجتماعی به دلیل حجاب اجباری

کانال تلگرامی شوراهای صنفی دانشجویان کشور خبر داده که دستکم ۲۰ نفر از دانشجویان دختر دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه طباطبایی، از ماموران حراست نامه‌هایی بدون شماره و تاریخ دریافت کرده‌اند که آن‌ها را درباره رعایت حجاب اجباری، مورد تهدید قرار داده است. با توجه به اینکه ما انسان هستیم هر کس حق داره پوشش خودش رو انتخاب کند و هر روزه به صورت عادی به حریم خصوصی هزاران شهروند ایرانی تجاوز می شود توسط خاکمیت ظالم و زورگوی جمهوری اسلامی ایران به رهبری اقای خامنه‌ای فعال حقوق بشر در ایران. کوثر ولی‌زاده

گزارشگر ویژه سازمان ملل: جمهوری اسلامی در کارزار انتشار دروغ علیه روزنامه‌نگاران زن دست دارد

آیرین خان، گزارشگر ویژه سازمان ملل برای آزادی بیان و عقیده در گزارش جدیدش، حکومت ایران را متهم کرده که با انتشار اطلاعات نادرست درباره روزنامه‌نگاران زن بی‌بی‌سی فارسی و رسانه‌های دیگر، به آن‌ها حمله کرده و سعی کرده آن‌ها را بی‌اعتبار کند. گزارش جدید خانم خان که روز پنج‌شنبه در مجمع عمومی سازمان ملل به بحث گذاشته شد، درباره انتشار تبلیغات دروغین درباره زنان و اقلیت‌های جنسیتی است. در این گزارش مشخصا به نام بی‌بی‌سی فارسی و تلاش‌های حکومت ایران اشاره شده است. جمهوری اسلامی ایران متهم است که علاوه بر سرکوب آزادی بیان در داخل کشور و محدود کردن فعالیت روزنامه‌نگاران ایرانی، به کارزار گسترده‌ای علیه روزنامه‌نگاران شاغل در رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور دست زده است. خانم خان در مصاحبه‌ای با بی‌بی‌سی فارسی گفت که او در گزارش خود، از مورد فشارها بر روزنامه‌نگاران زن شاغل در بی‌بی‌سی فارسی، به عنوان نمونه‌ای از فعالیت‌های جمهوری اسلامی در این زمینه اشاره کرده است. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

تداوم بازداشت و بلاتکلیفی دنیا حسینی در زندان اوین

دنیا حسینی (آزاد)، شهروند ساکن تهران، علیرغم گذشت بیش از دو ماه از زمان بازداشت، به صورت بلاتکلیف در زندان اوین بسر میبرد. به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، دنیا حسینی (آزاد)، به صورت بلاتکلیف در زندان اوین در بازداشت بسر میبرد. یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این شهروند به هرانا اطلاع داد: “علیرغم پیگیری های خانواده خانم حسینی از مراجع قضایی، مسئولین مربوطه از ارائه پاسخی شفاف در خصوص وضعیت فرزندشان خودداری می کنند.” دنیا حسینی در تاریخ بیست و یکم مردادماه، توسط نیروهای امنیتی در تهران بازداشت و به زندان اوین منتقل شده بود. پیشتر یک منبع مطلع ضمن بیان اینکه یکی از دلایل بازداشت خانم موسوی “فعالیت‌ در شبکه‌ های اجتماعی” عنوان شده، به هرانا گفته بود: وی توسط شعبه سوم بازپرسی دادسرای امنیت اوین از بابت اتهام “تبلیغ به نفع گروه‌ ها و سازمان‌ های مخالف نظام” تفهیم اتهام شده است. دنیا حسینی با نام مستعار “دنیا آزاد”، متولد ۲۸ بهمن ۱۳۶۷ و ساکن تهران پیشتر نیز به واسطه فعالیتهای خود در آبان ماه ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات سراسری بازداشت و چندی بعد از زندان اوین آزاد شده بود. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

احضار و بازداشت لیلا میرخوشحال توسط حراست بهزیستی قزوین

لیلا میرخوشحال ادمین سابق کمپین معلولان از سوی حراست بهزیستی قزوین احضار و بازداشت شده است. به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، روز چهار شنبه ۱۹ مهر ماه ۱۴۰۲، لیلا میرخوشحال ادمین سابق کمپین معلولان در پی احضار به حراست بهزیستی توسط نهادهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد. بر اساس این گزارش، حراست بهزیستی قزوین روز چهارشنبه لیلا میرخوشحال، ادمین سابق کمپین معلولان را احضارکرده و او از ۱۰ صبح به بهزیستی رفته هنوز برنگشته و خبری از او در دست نیست. او بیماری sma و معلولیت شدید جسمی دارد و خانواده‌اش به شدت‌ نگرانش هستند. وی بعلت پیشرفت بیماری چند سالیست همکاری‌اش را با کمپین قطع کرده است. یک منبع مطلع نزدیک به خانواده وی در تماس با هرانا گفت: “روز چهارشنبه نوزدهم مهرماه، خانم میرخوشحال توسط اداره اطلاعات قزوین احضار شد. لیلا که بدون ویلچر قادر به راه رفتن نیست، پس از مراجعه به این نهاد امنیتی به دلیل نبود مسیر تردد مناسب برای شهروندان دارای معلولیت، به محل اداره کل بهزیستی قزوین انتقال داده شد و توسط ماموران اداره اطلاعات ساعت ها مورد بازجویی قرار گرفت.” بر اساس گزارشاتی که به دست هرانا رسیده است، در پایان مراحل بازجویی تلفن همراه خانم میرخوشحال توسط ماموران ضبط شد. همزمان با احضار این شهروند، ماموران امنیتی با ورود به منزل خانم میرخوشحال، ضمن تفتیش منزل، لپ تاپ وی را نیز ضبط کرده اند. تا لحظه تنظیم این گزارش از نهاد بازداشت کننده، محل نگهداری و یا اتهام‌های مطروحه علیه این شهروند اطلاعی در دست نیست. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

گزارشگر ویژه سازمان ملل: حجاب اجباری گویاترین نمونه آزار زنان در ایران است

گزارش تازه جاوید رحمان، گزارشگر ویژه سازمان ملل برای نظارت بر وضعیت حقوق بشر در ایران به مجمع عمومی سازمان ملل منتشر شد. او در این گزارش، یکی از گویاترین نمونه‌های آزار و تبعیض سازماندهی شده هدفمند علیه زنان در ایران را فشار حکومت برای اعمال حجاب اجباری خوانده است. جاوید رحمان در گزارش سالانه خود ضمن اشاره به اعتراضات گسترده سراسری در پی کشته شدن مهسا امینی به دست نیروهای حکومتی جمهوری اسلامی می‌گوید که طبق اطلاعات دریافتی رژیم جمهوری اسلامی تا نهم مرداد ماه سال جاری (۱۴۰۲) با استفاده از سلاح مرگبار دستکم ۵۳۷ معترض از جمله ۶۸ کودک و ۴۸ زن را کشته، صدها نفر را زخمی کرده و هزاران معترض را دستگیر، بازاداشت و یا زندانی کرده است. گزارشگر ویژه سازمان ملل در این گزارش تاکید کرده است که حکومت جمهوری اسلامی از زمان کشته شدن مهسا امینی در شهریور ماه سال گذشته تاکنون از تحقیقات بی‌طرفانه، مستقل و شفاف در باره کشته شدن او و همچنین تحقیقات مستقل و شفاف در باره استفاده از سلاح مرگبار علیه معترضان خودداری کرده است. جاوید رحمان با استناد به گزارش‌های متعدد به بازداشت بیش از بیست هزار نفر از آغاز اعتراض‌های سال گذشته اشاره کرده و می‌گوید که بیشتر بازداشت‌شدگان در جریان اعتراض‌ها به جرایمی بر اساس قانون مجازات اسلامی که مبهم و نامشخص هستند، متهم شده‌اند، از جمله «تبلیغ علیه نظام»، «اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی»، «فساد فی الارض» و «محاربه» که مجازات آنها اعدام است. این دومین گزارش تفصیلی جاوید رحمان در سال جاری میلادی است که خطاب به مجمع عمومی سازمان ملل تهیه شده است. پیش از این و در اوایل سال جاری، گزارش او به شورای حقوق بشر منتشر شده بود. رحمان روند فزاینده صدور احکام اعدام‌ در ایران، از جمله اجرای احکام اعدام بدون دادرسی عادلانه و یا با استناد به اعترافات اجباری متهمان که زیر شکنجه اخذ شده را نگران کننده خوانده است و می‌گوید دستکم ۵۸۲ حکم اعدام، شامل ۲۵۶ مورد مربوط به مواد مخدر در سال ۲۰۲۲ اجرا شد که نسبت به سال قبل از آن افزایش چشمگیری داشته است. او همچنین اشاره کرده که دستکم شانزده زن در سال ۲۰۲۲ اعدام شدند. جاوید رحمان مشحصاً به اعدام دستکم هفت معترض در سال گذشته اشاره کرده است، از جمله، محسن شکاری ۲۲ ساله که پس از پخش اعترافات اجباری‌اش در هفدهم آذر ۱۴۰۱ به اتهام محاربه اعدام شد و مجیدرضا رهنورد نیز که چهار روز بعد از او به همان اتهام اعدام شد. به گفته جاوید رحمان شمار اعدام‌شدگان در میان اقلیت‌های قومی هیچ تناسبی نسبت به جمعیت آنها ندارد و از میان کل اعدام‌شدگان در سال گذشته ۱۴۷ نفر از اقلیت بلوچ بودند و از یازدهم دی ماه ۱۴۰۱ تا نهم مرداد ۱۴۰۲، دستکم هشتاد و پنج بلوچ اعدام شدند. گزارشگر ویژه سازمان ملل از ادامه خفقان، سرکوب، آزار و اذیت و بازداشت فعالان و وکلای حقوق بشری ابراز نگرانی کرده است و می‌گوید که پس از اعتراضات در پی کشته شدن مهسا امینی، نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی نزدیک به ششصد فعال حقوق مدنی از جمله معلمان، فعالان صنفی و فعالان حقوق اقلیت‌ها را دستگیر کردند. او در ادامه گفت که به نظر می‌رسد هدف از بازداشت‌ها و حملات، مجازات و ساکت کردن مدافعان حقوق بشر و فعالان حقوق مدنی، به ویژه در رابطه با حقوق زنان و کسانی است که خواهان پاسخگویی حکومت برای کشته شدن مهسا امینی هستند. جاوید رحمان در اواخر ماه اکتبر (ماه جاری) با حضور در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک نکات مهم این گزارش را در یک نشست حضوری ارائه خواهد کرد و به پرسش‌های کشورهای عضو سازمان ملل پاسخ خواهد داد. طبق آخرین قطعنامه مصوب مجمع عمومی که سال گذشته به پیشنهاد کانادا به تصویب رسید، گزارشگر ویژه سازمان ملل موظف است تا در مورد آخرین وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی به اعضای مجمع عمومی گزارش دهد. این گزارش، آخرین گزارشی خواهد بود که جاوید رحمان به عنوان گزارشگر ویژه ایران تهیه و ارائه کرده است. در ماه‌های آینده با توجه به اینکه رحمان بار دیگر امکان انتصاب به این سمت را ندارد گزارشگر دیگری باید توسط مکانیزم حقوق بشری سازمان ملل برای این ماموریت برگزیده شود. طبق مقررات سازمان ملل هر فردی حداکثر برای شش دوره می‌تواند در یک ماموریت گزارشگری ویژه سازمان ملل نامزد شود. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده..

نازیلا معروفیان پس از خروج از ایران: در وزارت اطلاعات به «کشته‌شدن» تهدید شدم

نازیلا معروفیان، روزنامه‌نگاری که در یک سال گذشته چند بار بازداشت شده بود، می‌گوید پس از «تهدید جانی» در وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی، ایران را ترک کرده است. نازیلا معروفیان در پیامی ویدئویی که سه‌شنبه ۱۸ مهر در اینستاگرام منتشر کرده، توضیح داد که تا مدتی پیش «یک درصد هم به فکر رفتن» نبوده، اما پس از آن که یک مقام وزارت اطلاعات او را به «کشته شدن» تهدید کرد، به سلیمانیه عراق رفت و پس از آن به فرانسه مهاجرت کرد. این روزنامه‌نگار اهل سقز که نخستین بار سال گذشته پس از مصاحبه با امجد امینی، پدر مهسا امینی بازداشت شد، می‌گوید دیگر در ایران «حتی برای فروشندگی» به او کار نمی‌دادند و امنیت جانی نیز نداشت، برای همین تصمیم گرفت ایران را ترک کند. او در حالی که آثار ضرب و جرح بر چهره‌اش پیدا است، شرح می‌دهد که در سلیمانیه عراق بازداشت شده و مردانی او را در حضور یک زن که فقط نگاه می‌کرد، کتک زده‌اند. نازیلا معروفیان در این پیام تأکید می‌کند که در ایران پس از آزاد شدن از زندان به همراه مادرش به دفتر وزارت اطلاعات در خیابان خواجه عبدالله احضار شده و در آن جا یک مقام مسئول «زل زد به چشم مادر من و گفت: ببین! دختر تو قرار است کشته شود. دختر تو زنده نمی‌ماند. حالا یا با آب خوردن که سمی توی آن است، یا یک ماشینی به او می‌زند، چون دختر تو دشمن زیاد دارد.» او اضافه می‌کند که به آن فرد در دفتر وزارت اطلاعات گفته «کی دشمن من است؟ من چندین سال است در تهران مستقل از خانواده زندگی کردم و تا کنون مشکلی برای من پیش نیامده جز این که شما آمده‌اید سر وقت من.» قابل توجه است حکومت جمهوری اسلامی ایران به رهبری اقای خامنه ای حکومت فاسدی است که گوشی برای شنیدن نقد از خود را ندارد . فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

شهدخت خانجانی، شهروند بهایی به حبس و مجازات تکمیلی محکوم شد

در پی رد درخواست واخواهی، شهدخت خانجانی، شهروند بهائی ساکن سمنان توسط شعبه اول دادگاه انقلاب این شهر به شانزده سال حبس، ۵۰ میلیون تومان جزای نقدی و مجازات تکمیلی محکوم شد. به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، در پی زد درخواست واخواهی، شهدخت خانجانی، شهروند بهائی ساکن سمنان به حبس، جزای نقدی و مجازات تکمیلی شد. خانم خانجانی توسط شعبه اول دادگاه انقلاب سمنان از بابت اتهام “تشکیل گروه و دسته به قصد برهم زدن امنیت کشور” به ده سال حبس تعزیری، به اتهام “تبلیغ فرقه انحرافی و ضاله بهاییت” به پنج سال حبس تعزیری، از بابت اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام” به یک سال حبس تعزیری و پرداخت ۵۰ میلیون تومان جزای نقدی محکوم شده است. او همچنین از بابت مجازات تکمیلی به پانزده سال محرومیت از حقوق اجتماعی، دو سال منع عضویت و فعالیت در گروهها، احزاب و دسته جات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و به دو سال منع فعالیت در فضای مجازی محکوم شده است. جلسه واخواهی این شهروند بهائی پیشتر در تاریخ نوزدهم شهریورماه سال جاری در شعبه اول دادگاه انقلاب سمنان برگزار شده بود. خانم خانجانی در تاریخ هشت خردادماه، توسط نیروهای امنیتی در منزل شخصی خود بازداشت شد. ماموران ضمن تفتیش منزل، برخی از وسایل شخصی وی را ضبط کردند. او نهایتا چندی بعد با قرار تامین کیفری آزاد شده بود. شهدخت خانجانی، شهروند بهائی، ساکن سمنان و مادر دو فرزند است. شهروندان بهائی در ایران از آزادی‌های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد. بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از سیصد هزار نفر بهائی وجود دارد اما قانون اساسی ایران فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته و مذهب بهائیان را به رسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به صورت سیستماتیک نقض شده است. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده.

عفو بین‌الملل: فیلم جمهوری اسلامی در مترو از آرمیتا تقطیع شده است

در حالی که «آرمیتا گراوند»، دانش‌آموز شانزده ساله همچنان براثر درگیری با حجاب‌بانان همچنان ددر کما به سر می‌برد، «رها بحرینی»، وکیل و پژوهشگر سازمان عفو بین‌الملل در شبکه مجازی ایکس تایید کرده که به نظر کارشناسان عفو بین‌الملل ««فیلم تبلیغاتی منتشره از سوی جمهوری اسلامی دستکاری و تقطیع شده است». رها بحرینی نوشته: «کارشناسان بخش شواهد آزمایشگاهی عفو بین‌الملل دریافته‌اند که «فیلم تبلیغاتی منتشره از سوی جمهوری اسلامی دستکاری و تقطیع شده است: فریم‌رِیت ویدئو در چهار بخش افزایش یافته و یک وقفه سه دقیقه و ۱۶ ثانیه‌ ای در فیلم منتشر شده تشخیص داده شده است.» پیشتر سازمان عفو بین‌الملل، در روز جمعه ۱۴ مهر خواهان بررسی شرایط آرمیتا گراوند توسط یک هیات مستقل بین‌المللی شده و گفته شواهد نشان می‌دهد که حکومت ایران در حال سرپوش گذاشتن بر وضعیت این دختر ۱۶ ساله است. عفو بین‌الملل نوشته جامعه جهانی باید از مقامات ایرانی بخواهند که اجازه دهند یک هیات بین المللی مستقل از کارشناسان از جمله از سازمان ملل برای بررسی شرایط آرمیتا گراوند به ایران سفر کنند. این سازمان ضمن اعتراض به «کارزار هماهنگ انکار و تحریف» از سوی جمهوری اسلامی درباره آرمیتا گراوند، گفته: «او توسط یکی از مجریان قوانین حجاب اجباری در ایران مورد ضرب و شتم قرار گفته و از آن زمان شواهد فزاینده‌ای مبنی بر سرپوش گذاشتن مقامات در مورد وضعیت او که در حال حاضر در کما بسر می برد، وجود دارد.» آرمیتا گراوند، متولد بهمن‌ماه ۸۵، ۱۶ ساله، دانش‌آموز هنرستان دولتی «عروه‌الوثقی» در منطقه ۱۱ تهران است که روز نهم مهرماه هنگام بازگشت از مدرسه، در ایستگاه متروی «شهدای تهران» اندکی پس از ورود به داخل واگن مترو بر زمین افتاد. او سپس به بیمارستان فجر، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارتش، منتقل شد و اکنون در آنجا بستری و در کما است. ایران‌وایر روز ۱۳ مهر ۱۴۰۲ در گزارشی اعلام کرد ضارب «آرمیتا گراوند» یک «آتش به اختیار» بوده است. یک منبع موثق در گفت‌وگو با ایران وایر تایید کرده که در واگن قطار بین آرمیتا گراوند و یک زن آتش به اختیار جر و بحث شده و زن، آرمیتا را هل داده است. روز گذشته، روزنامه گاردین نیز در گزارشی نوشت که توانسته است با دو شاهد عینی این واقعه گفت‌وگو کند. بر اساس روایتی که گاردین منتشر کرده است مشاجره بین آرمیتا و زنی با پوشش چادر که به گمان شاهد گاردین «حجاب‌بان» بوده٬ بر سر پوشش اجباری٬ به خشونت کشیده شده٬ آن زن به آرمیتا حمله کرده و به شدت او را هل داده است. فعال حقوق بشر در ایران. کوثر ولی‌زاده.

تعرض به بدنِ زنانِ معترض؛ روایتِ آزارِ جنسی در زندان‌های ایران

سومی هم باشد اما این بچه‌ها را که می بردند نفر سومی هم نبوده. این دختر بوده و یک بازجوی جوان. هر لحظه این دختر فکر می‌کرده ممکن است مورد تعرض قرار بگیرد یا به او تجاوز شود». الهه اجباری سعی می‌کند تصویر بازجوی خود را در ذهن بازسازی کند: «احتمالا یک مرد هیکلی و سنگین. چون وقتی راه می‌رفت به نظر سنگین می‌رسید. همیشه خیلی بوی عرق می‌‌داد. ریش و سبیل داشت احتمالا. تیپیکالِ بسیجی‌ها. اخمو. چند تا انگشتر عقیق در دست و یک تسبیح در دستش. آه و یک شوکر هم که در دستش بود. چون شوکر را می‌زد فهمیدم که شوکر در دستش است». الهه منقلب شده و ادامه می‌دهد: «چیزی که خیلی برای من دردناک بود این بود که این شکنجه‌گران می‌گفتند حالا چه کار می‌‌توانی بکنی؟ ما حتی نیازی نیست تو را بکشیم. تو را می‌فرستیم که همان‌هایی که دنبالت هستند که تو را چون لکه ننگ‌شان هستی بکشند، همان‌ها تو را بکشند. این خیلی برای من جمله دردناکی بود. عمق آن مردسالاری بود. چند تا مرد داشتند تصمیم می‌گرفتند که چه‌گونه می‌توانند من را بکشند. به من گفت که در همه عکس‌هایت هم که ماشالله آستین را زدی بالا. (من همیشه آستینم را می‌زدم بالا و لباس‌‌های مردانه می‌پوشیدم) مثل این که کلا خوشت می‌آید که نشان بدهی. من سرم پایین بود که چیزی نگویم. با سیگار دست من را سوزاند…عکس‌اش را می‌‌توانم برای‌تان بفرستم. من فقط سوختم و هیچ چیزی نتوانستم بگویم. عکس‌های من را نگاه می‌کرد و هی راه می‌رفت. می‌گفت شما چپول‌ها (فقط چون در عکس‌ها شال قرمز به سر داشتم) کلا عادت دارید دور هم جمع شوید و سکس گروهی بکنید و از این که بدن‌تان را نشان دهید لذت می‌برید و همه جا هم که آستینت را بالا زده‌ای. من آنجا هم که نشسته بودم دقیقا آستینم بالا بود و آنجا بود که سیگارش را خاموش کرد…می‌گفت آتش جهنم هم این مدلی است. امتحانش کن». و فاطمه خوشرو که انتقال خود به زندان اوین را به یاد می‌آورد: «من را به بند دو الف زندان اوین منتقل کردند. مدام من را تحت فشار قرار داده بودند که باید اعتراف کنی که از منافقین و معاندین پول گرفته‌ای و به معترضان داده‌ای که به خیابان بیایند و اعتراض کنند. من می‌گفتم من جلوی دوربین نمی‌آیم. من چنین کاری نکرده‌ام و فقط یک معترض بودم. تا این که شخصی که پشت دیوار شیشه‌ای بود گفت شما آزادید. بروید لباس‌هاتان را تحویل بدهید و مأموران می‌‌خواهند شما را به شهرستان خرم‌آباد برگردانند. چشم‌بند زدند و زنان مراقب من را بردند. همیشه که من را می‌بردند از پله‌ها بالا می‌رفتیم. این بار من را از یک مسیر دیگر بردند و در یک اتاق خیلی کوچک وارد کردند و خانم مراقب به من گفت لباس‌‌هات را دربیاور و من تحویل بده. من باید لباس‌هایی را که بالا تحویل داده بودی بیاورم. لباس‌های زندان را از تن دربیاور و به من تحویل بده. این خانم خیلی عجله داشت و لحن بسیار بدی هم داشت. اتاق بسیار کوچکی بود. دوربین هم در آن وجود نداشت. این خیلی به من استرس داد چون در تمام اتاق‌ها دوربین هست. حتی در سلول انفرادی هم که هستی دوربین طوری نصب شده که تمام رفتارهای شما در حمام و دستشویی را هم نظاره‌گر هستند و هیچ گونه حریم خصوصی نداری. ولی در این اتاق دوربین نبود. من فکر کردم خانم مراقب می‌‌خواهد داخل بیاید. هیچ گونه لباسی تنم نبود. لباس‌هام را تحویل آن خانم داده بودم. دیدم چند تا مرد که ماسک زده بودند و صورت‌‌شان مشخص نبود وارد شدند. شخصی را که همیشه من را بازجویی می‌کرد از صدای‌‌‌اش شناختم. ایشان آخر از همه وارد شد…متأسفانه به اندام جنسی من دست می‌زدند. من را لمس می‌کردند…واقعا شوک شده بودم. اصلا نمی‌دانستم آیا این اتفاقات واقعی است؟ آیا دارم خواب می‌بینم؟ اصلا متوجه گذر زمان و این که کجا هستم نمی‌شدم. بسیار حالت بدی داشتم. بازجو با الفاظ زشت و زننده‌ای گفت این را دراز کنید! من اصلا نمی‌دانستم تعداد این افراد چند نفر است. بازجو گفت این پنج نفر که خسته شوند من پنج نفر دیگر را می‌آورم…باید اعتراف می‌کردی. چرا حرف من را گوش نکردی؟ من آنجا شروع کردم به التماس کردن. گفتم خواهش می‌کنم. من غلط کردم…هر چه که شما بگویید من انجام می‌‌دهم. هر کاری که بخواهید من انجام می‌دهم…متأسفانه این اتفاق برای من افتاد و …خیلی معذرت می‌‌خواهم تا آخر نمی‌توانم توضیح بدهم»… این یادآوری‌ها حال او را منقلب کرد است. با این حال بر خودش مسلط می‌شود: «قبل از این ماجرا من را تحت فشار گذاشته بودند که باید اعتراف کنم. من نمی‌‌خواستم اعتراف کنم. چون کاری نکرده بودم. بدون هیچ برنامه‌ای به خیابان رفته بودم اما اینها یک چیز دیگر از من می‌خواستند. بعد از آن اتفاق تلخ اما آنها از اتاق رفتند بیرون. چند روز بعد برای مدت سه روز من را جلوی دوربین بردند. نوشته‌هایی را به من دادند که باید از روی آن می‌خواندم. جاهایی را دوباره تصحیح می‌کردند و من جلوی دوربین می‌گفتند. من یک هفته قبل از شروع اعتراضات به ایران آمده بودم. من در ترکیه زندگی می‌کردند و اینها از من می‌‌خواستند که بگویم از معاندین و منافقین از جمله پارتنرم که یک شهروند آمریکایی است و قبلا برای وزارت دفاع آمریکا کار می‌کرده پول گرفته‌ام. باید می‌گفتم که از او پول گرفته‌‌ام و با برنامه او و همکارانش به ایران آمده‌‌ام و اعتراضات را به وجود آورده و سردرستگی و لیدری کرده‌ام. من را به این شرط آزاد کردند که به ترکیه بروم و با آنها همکاری کنم و در همکاری با سپاه پاسداران کمک کنم که او را بدزدند و به ایران بیاورند. پدرم را هم گروگان گرفتند. قاضی به من گفت پدر شما ضمانت کرده و برای این که شما بیرون بیایید وثیقه گذاشته و اگر با سپاه پاسداران همکاری نکنید، ما خانواده‌تان و مخصوصا پدرتان را می‌گیریم. روز آخر هم به قاضی پرونده‌ام از آنچه در بازداشتگاه دو الف اوین بر من گذشت گفتم. از مردانی که بدن من لمس کردند و شکنجه شدم و حال مناسبی ندارم. قاضی با خونسردی گفت خانم اینها هیچ ربطی به من ندارد! و به مادرم هم گفت برو خدا را شکر کن که دخترت گلوله نخورده بمیرد». گلوله خوردن و مُردن، مثل نیکا، مثل سارینا، مثل حدیث، مثل مهسا، مثل غزاله، مثل حنانه….کشته‌شدگانِ قتل‌های حکومتی در اعتراضاتِ زن، زندگی، آزادی…دختران معترضی که لیلا به خاطر می‌آورد زندان‌بان‌ها به کشته شدن‌شان می‌خندیدند: «در مورد دختران کشته‌‌شده مثل حدیث، مثل نیکا و تمام دختران کشته‌شده در جنبش، می‌گفتند که اینها دختران هرزه‌ای بوده‌اند که توی خیابان آمده و به خانه‌های ناامنی وارد شده‌اند که آنجا به آنها تجاوز شده و کشته شده‌‌اند یا این که خودشان از خجالت خودکشی کرده‌اند. این که این روایت‌های دروغ را مرتب تکرار می‌کردند خیلی آزاردهنده بود. اصلا زیر بار نمی‌رفتند. می‌گفتند اینها یا خودکشی کرده‌‌اند یا این که یک سری آدم اینها را کشته‌اند. ما کسی را نکشته‌ایم. رد می‌شدند و با کنایه می‌گفتند شما می‌گفتید زن، زندگی،‌ آزادی و آخرش شده‌اید زن، زندگی،‌ زندان! اینها را می‌گفتند و مسخره می‌کردند و می‌خندیدند». می‌خندیدند…دسته‌جمعی می‌خندیدند…انگار که تونل وحشت. اما گذر از این تونل وحشت چه شکلی است؟ با آدم چه می‌کند؟ در تمام یک سالِ گذشته، زندگیِ زنان معترض در اعتراضات ۱۴۰۱، با کوله‌باری از تجربه‌های هولناکِ تحقیر و آزار جنسی و تعرض به جان و تن خود در زندان‌ها و بازداشت‌گاه‌های جمهوری اسلامی چه‌گونه زندگی‌ای بوده؟ روزها، شب‌‌ها، ترس‌ها، کابوس‌ها…الهه اجباری از زیستن با خاطره‌ فاجعه می‌گوید. کاری که خیلی وقت‌ها از زیستن در خودِ فاجعه هم دشوارتر است: «اصلا چیزی نیست که به این راحتی فراموش شود. اوایل که من فقط ساعت‌ها به سقف خیره می‌شدم بدون این که بدانم دارم چه کار می‌کنم. هیچ چیز نمی‌دانستم. گیج بودم. آن قدر که من بیرون از زندان و وقتی آزاد شدم پنیک بودم و بالا می‌آوردم و حالم بد بود در داخل زندان این طور نبودم. انگار در داخل زندان تلاش می‌کردم که دوام بیاورم ولی بعد از آن حسم خیلی بدتر شد. هیچ دقیقه و ساعتی نبود که من به خودکشی و تمام کردن زندگی‌ام فکر نکنم. هیچ چیزی هم نبود که بخواهم به آن چنگ بزنم و دوام بیاورم. در آینه نمی‌توانست به خودم نگاه کنم. نمی‌‌خواستم به خودم و اتفاقاتی که برایم افتاده فکر کنم. بیست کیلو وزن اضافه کردم و کلا از آنچه که قبلا بودم به چیز دیگری تبدیل شدم. این کنار آمدن خیلی برایم سخت بود. بدنم تغییر فرم داده بود و افسرده بودم. الان می‌روم تراپی. باید فکر درمان بودم و اینها حس بد نسبت به خودم را هر لحظه بیشتر می‌کند. این که بتوانم از نظر شناختی و ذهنی خودم را به این برسانم که خب من در شرایط نرمالی نبودم، بین یک عده آدم روانی و مریض بودم که هدف‌شان تخریب شخصیت بود و هیچ یک از حرف‌هایی که می‌گفتند درست نبود [دشوار است]. باید بتوانم با اینها کنار بیایم ولی خب با تمام این که به اینها آگاهم ولی کار سختی است». لیلا منصور حتی نمی‌توانست یک دل سیر گریه کند. او می‌گوید: «تا بعد از آزادی و حتی چندین هفته بعد، با این که به‌شدت احساس نیاز می‌کردم هر کاری می‌کردم نمی‌توانستم گریه کنم. بچه‌های دیگر گریه می‌کردند. من بغض می‌کرد اما نمی‌توانستم گریه کنم. انگار اشک‌هایم خشک شده باشد. حتی موقعی که آمدن خانه، خانواده و دوستان و گربه‌‌ام را دیدم، همچنان نمی‌‌توانستم گریه کنم. تا چندین هفته بعد که اتفاقی افتاد که به واسطه آن توانستم گریه کنم». و زن معترضی که پس از آزادی از زندان حتی از به کار بردن نام خود پرهیز دارد اضافه می‌کند: «به هر حال جامعه سنتی است و خیلی از خانواده‌ها هنوز درگیر سنت‌ها هستند. خیلی از خانواده‌ها می‌ترستند و پش بچه‌شان را خالی می‌کنند. من شاهد بودم کسانی که به خاطر این که خانم به زندان افتاده همسرش از او جدا شده. این چیزها هست دیگر. خیلی وقت‌ها هم مردان انتظار دارند که حتما زن‌شان از آنها تبعید کند. این مشکلات در این جامعه هست. من فکر می‌کنم که قانون بدِ جمهوری اسلامی کرامت خانواده‌ها را زیر سؤال می‌برد. وقتی که حق استقلال به یک زن نمی‌‌‌دهد آخرش می‌تواند فروپاشی خانواده باشد. حالا بعضی‌ها قبل از این اتفاقات جدا شدند و بعضی هم هستند که وقتی به زندان افتادند همسرشان از آنها جدا شد». فاطمه خوش‌رو که در انتظار روز دادخواهی است می‌گوید: «من شاهد دادگاه آبان تریبونال هم هستم و امید دارم که روزی در دادگاهی که قابل اجرا باشد بتوانم برای این رنجی که سپاه پاسداران بر من روا داشته دادخواهی کنم چرا که من هر روزم در آن اتفاقات و جنایتی که بر سرم آوردند تکرار می‌شوند و از نظر روانی بسیار به‌ هم ریخته هستم». الهه اجباری هم به‌رغم همه چیز، به قدرت زنان ایمان دارد و تأکید می‌کند: «به نظر من جمهوری اسلامی با دستگیر کردن و کشتن و تحقیر این همه زن نشان می‌دهد که چه‌قدر از این مفهومِ زن، زندگی، آزادی می‌ترسد. من با دوستان زیادی صحبت کرد‌ه‌ام و می‌بینم که حتی مدل تحقیر هم یکسان بوده است. این که به ما می‌گفتند شما فقط دنبال فاحشگی هستید نه زن، زندگی،‌ آزادی نشان می‌دهد که چه‌قدر از مفهوم و قدرت زن می‌ترسند و به خاطر همین داشتند به این شدت سرکوب می‌کردند. با این که خیلی‌ها درد کشیدند و آسیب دیدند این که بدانی که چه‌قدر قدرت داری و اگر از این قدرت استفاده کنی چه‌قدر برای اینها ترسناک خواهد بود و حاضراند این همه هزینه و سرکوب کنند و هدف‌شان هم این است که تو بروی،‌ افسرده شود و دیگر حرف نزنی یا بلایی سر خودت بیاوری و فقط نباشی، وقتی به اینها آگاه باشیم می‌بینیم که آن قدر هم شرایط بد نیست و ما فقط نباید گول این فضا را بخوریم». مژگان کشاورز هم معتقد است تغییر بدون درد ممکن نیست. او می‌گوید: «هیچ تغییری بدون درد نمی‌تواند باشد. آدم‌ها حتما قبل از بزرگ و قدرتمند شدن دردهایی را تجربه کرده‌اند و تحقیر شده‌اند. به قطاری که در حال حرکت است سنگ می‌زنند نه قطاری که ایستاده است. پس تو باید همچنان ادامه بدهی. همه ما سرما‌خورده یک زمستانیم و درد مشترکی داریم. من می‌‌خواستم سکوتم را در مقابل این تحقیرها بشکنم و این راه ادامه دارد. تازه کار ما شروع می‌شود. جامعه نیاز به آگاهی و هوشیاری دارد. ما باید اینها را بگوییم تا زنان آگاه‌تر و با حقوق خود آشناتر شوند. من در شرایط سخت بوده که مقاوم شده‌‌ام، در زندان‌ها و انفرادی‌ها و با تمام اتفاقاتی که در این سال‌‌ها برای ما افتاده. اینها همه باعث رشد و مقاومت من شده. به هر حال تغییر یک‌شبه اتفاق نمی‌افتد. انقلاب واقعی را باید از درون خودمان شروع کنیم. خودمان را بسازیم. شجاعت را در خانواده و دختر و پسرمان رشد بدهیم، تربیت و آگاه‌شان کنیم بعد کم کم به جامعه و مدارس می‌رسد و کم کم جامعه به این باور می‌رسد که باید تغییر کند. چون تغییر یک‌شبه نیست». توجه داشته باشید این سرگذشت چندزن از تمامی زنان ایران عست قابل توجه هست که در ایران هر روزه اتفاقاتی برای زنان مبارز و حق طلب می افتد که نشان دهنده حکومت فاسد جمهوری اسلامی است و حکومت فاسد مسئولین حکومت از به رهبری اقای خامنه ای است که حاضر است برای بقای حکومت ننگین و بی اصل و اساس خود تک تک مردم ایران را بکشد به زنان تجاوز کند کودکان را بکشد و همه رو با زو و ظلم خفه کند از همه افراد دنباله روی حق و انسانیت خواهشمندم که حقایق ایران را دنبال کنید مردم ایران نیاز به افرادی دارند صدای انها باشند فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده .

تهدید همکلاسی‌های آرمیتا گراوند توسط مدیر حراست و اخذ اعتراف اجباری

در ادامه واکنش‌ها به انتشار خبر «آرمیتا گراوند» دانش آموز شانزده ساله‌ای که در مترو به خاطر حجابش توسط حجاب بانان مترو ضرب و شتم شده بود، کانال شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران نوشته مدیر حراست آموزش و پرورش شخصا برای تهدید دانش‌آموزان و معلمان به مدرسه آرمیتا رفته است. همزمان فیلمی از خبرگزاری دولتی ایرنا منتشر شده که دو همکلاسی آرمیتا جلوی دوربین نحوه بیهوشی او در مترو را طبق روایت حکومت شرح می‌دهند. به نظر می‌رسد با خبر حضور مدیر حراست در مدرسه آرمیتا، دانش‌آموزان با تهدید و فشار وادار به «اعترافات اجباری شده‌اند.» کانال شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران در این رابطه نوشته: «امروز رییس حراست وزارت آموزش و پرورش با حضور در محل مدرسه محل تحصیل آرمیتا گراوند با تهدید معلمان این دانش آموز، تاکید کرده است که انتشار هرگونه خبر یا حتی عکسی از آرمیتا گراوند از طریق صفحات مجازی و بوسیله معلمان این دانش آموز می تواند ، جریمه سنگینی خواهد داشت و معلم خاطی ، مستقیم اخراج خواهد شد.» این کانال به نقل از منابع موثق نوشته: «دیروز هم رییس حراست اداره کل آموزش و پرورش تهران ، با حضور در مدرسه این دانش آموز علاوه بر تهدید معلمان ، همکلاسی های آرمیتا را از هر گونه خبر رسانی درباره وضعیت این دانش آموز برحذر داشته است. در این گزارش آمده که دوستان همراه آرمیتا در روز حادثه ، به شدت تحت فشار هستند که نه تنها از هر گونه اطلاع رسانی پیرامون وضعیت آرمیتا در روز حادثه خودداری کنند ، که علاوه بر آن با قرار گرفتن در مقابل دوربین های خبرگزاری های رسمی ، بروز هر گونه حادثه ای برای آرمیتا گراوند را منکر شوند. یک منبع مطلع به «ایران‌وایر» گفته آرمیتا گراوند صبح روز یکشنبه با علائم حیاتی بسیار ضعیف و کاهش سطح هوشیاری شدید، به بیمارستان فجر نیرو هوایی منتقل شده است. این منبع مطلع می‌گوید: «در مدارک معاینه اولیه تکنسین اورژانس جی سی اس او ۳ ذکر شده است.» فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده.

بیانیه چهل کشور عضو سازمان ملل خطاب به مسئولان جمهوری اسلامی؛ به حقوق زنان و دختران ایرانی احترام بگذارید

در نشست روز چهارشنبه شورای حقوق بشر سازمان ملل، گروهی از کشورها به ابتکار کانادا در بیانیه‌ای مشترک، تصویب قانون «عفاف و حجاب» در مجلس شورای اسلامی ایران را به شدت محکوم کردند. بر اساس گزارش بخش فارسی صدای آمریکا، این بیانیه که با پشتیبانی دستکم ۴۰ کشور عضو سازمان ملل از جمله آمریکا همراه بود تاکید می‌کند که این قانون، تبعیض سیستماتیک علیه زنان ایران را تشدید و شرایط آنها را بدتر می‌کند. در این بیانیه، کشورهای عضو با اشاره به این که «حجاب اجباری» نقض حقوق زنان است، خواستار لغو فوری این قانون شدند و از مقامات ایران خواستند تا به حقوق زنان و دختران ایرانی احترام بگذارند و از آنها در برابر تبعیض و سرکوب محافظت کنند. این بیانیه می‌افزاید: مجلس ایران در این لایحه به طور قابل توجهی مجازات زنان و دخترانی را که از «قوانین لباس پوشیدن اجباری ظالمانه» حکومت ایران پیروی نمی‌کنند تشدید می‌کند و با اعمال ممنوعیت سفر، محرومیت از تحصیل، دسترسی به امکانات بهداشتی و سایر خدمات عمومی و با اجباری کردن آن برای فعالان خصوصی، از جمله صاحبان مشاغل، به دنبال وادار کردن زنان «ناسازگار» به یک محاصره اجتماعی و اقتصادی بی‌سابقه است. این بیانیه همچنین از گزارش‌های مربوط به استفاده از هوش مصنوعی و فناوری تشخیص چهره دیجیتال برای نظارت، دستگیری و مجازات زنان به شدت ابراز نگرانی کرده است. امضاکنندگان این بیانیه تصریح کردند که با زنان و دختران ایران نباید به عنوان شهروندان درجه دوم رفتار شود و آنان باید از حقوق انسانی خود به دور از تبعیض، نظارت و ترس از مجازات بهره‌مند شوند. صادرکنندگان این بیانیه در پایان نوشته‌اند یک سال پس از آغاز جنبش سراسری با شعار «زنان، زندگی، آزادی» ما از مقامات ایرانی می‌خواهیم که به خواسته‌های مشروع معترضان توجه کنند و به تعهدات خود تحت قوانین بین‌المللی، از جمله در مورد حقوق و برابری جنسیتی زنان، پایبند باشند. دو هفته پیش، کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد نیز نیز با انتشار بیانیه‌ای از تصویب لایحه «سختگیرانه‌تر» مرتبط با حجاب توسط مجلس شورای اسلامی و افزایش مجازات‌های حبس و تعیین جریمه‌های سنگین برای رعایت نکردن حجاب اجباری در ایران ابراز تاسف کرد. ولکر‌ تورک، کمیسر عالی حقوق بشر نیز هفته گذشته در واکنش به مصوبه مجلس در مورد لایحه «عفاف و حجاب» با تاکید بر این که این «لایحه ظالمانه» مغایر قوانین بین‌المللی است، خواستار لغو آن شده بود. جاوید رحمان، گزارشگر ویژه سازمان ملل برای نظارت بر ایران نیز چندی پیش وضعیت حقوق زنان در جمهوری اسلامی را به «آپارتاید جنسیتی» تعبیر کرده و خواستار اقدامات بین‌المللی برای پاسخگو کردن مقامات ناقض حقوق بشر در ایران شده بود. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده.

ابهام در وضعیت سلامت آرمیتا گراوند و فشار زائدالوصف بر خانواده وی، قربانی جدید حجاب اجباری در جمهوری اسلامی

متعاقب انتشار گزارش و تصاویری از وضعیت آرمیتا گراوند، نوجوان ۱۶ ساله‌ که اوایل هفته جاری بر اثر ضرب‌وشتم ماموران مترو تهران هوشیاری خود را از دست داد و به بیمارستان منتقل شد، نهادهای امنیتی خانواده وی را تحت و کنترل امنیتی شدیدی برای جلوگیری از هر گونه خبر رسانی قرار داده‌اند. بر اساس اطلاع هه‌نگاو، ماموران امنیتی متعاقب انتشار عکس آرمیتا گراوند در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان فجر تهران، تلفن‌های همراه تمامی اعضای خانواده این نوجوان را به ظن ارسال هرگونه تصویر ضبط کرده‌اند. آرمیتا گراوند (زادهٔ بهمن ۱۳۸۵) دختر ۱۶ سالهٔ ساکن تهران است که در ۹ مهر ۱۴۰۲، پس از حادثه‌ای در متروی تهران بیهوش و در بیمارستان فجر، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارتش، بستری شد و در کما است. وی دانش‌آموز کلاس یازدهم هنرستانی در تهران است. آرمیتا گراوند، دختر ۱۶ ساله، ۷ صبح یکشنبه ۹ مهر برای رفتن به مدرسه، همراه دو دوست خود وارد ایستگاه مترو میدان شهدا می شود. در حالیکه همگی مقنعه و حجاب اجباری خود را برداشته بودند، وارد واگن زنانه می شوند، به محض ورود، زن چادری حجاب بان ( وابسته به ستاد امر به معروف و بسیج شهرداری تهران) با تندی می گوید “حجاب تون سر کنید” که آرمیتا می گوید: “نمی‌کنم” و بلافاصله این خانم، وی را به عقب پرت می کند،که سر وی به لبه در قطار برخورد و شکافته و خونریزی کرده و بیهوش می شود. در مترو، یک مسافر پزشک وی را CPR ( احیا) می کند که بی نتیجه بوده و پس از ۴۰ دقیقه، با آمبولانس به بیمارستان فجر (متعلق به نیروی هوایی) منتقل می شود. بر اساس اعلام «منابع موثق»، در بدو ورود به بیمارستان، وی علائم هوشیاری نداشته و تنها ضربان قلب وی جریان داشته، که پس از سی تی اسکن ،تشخیص خونریزی مغزی به دنبال ضربه مغزی داده می شود. طبق اعلام منابع پزشکی، شانس ادامه حیات وی بسیار کم است. طی روز گذشته رسانه‌های حکومتی مصاحبه‌ای از پدر و مادر آرمیتا را منتشر کرده‌اند. در این مصاحبه مادر آرمیتا می‌گوید: “نمی‌دانیم، گفتند فشارش افتاده” است. مصاحبه مبین این نکته است که والدین آرمیتا علیرغم فشار به قطعیت تصریحی نسبت به علت بیهوشی دخترشان ندارند. یکی از نزدیکان به خانواده شب گذشته به هه‌نگاو اعلام کرد:” این مصاحبه در محوطه بیمارستان فجر و با فشار و حضور پر تعداد نیروهای امنیتی ضبط شده و آنها تحت فشار این نیروها تن به این مصاحبه داده‌اند.” هه‌نگاو شب گذشته برای اولین باز تصویری از آرمیتا گراوند در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان فجر منتشر کرد. منبع مورد استناد به هه‌نگاو اعلام داشت که وضعیت سلامت وی تغییر نکرده و کماکان بیهوش است. از زمان بستری شدن آرمیتا در بیمارستان فجر، تمامی محوطه بیمارستان و به خصوص بخش مراقبت‌های ویژه این مرکز درمانی تحت کنترل شدید نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران قرار دارد. نیروهای امنیتی تمامی امورات بیمارستان عبور و مرور اشخاص را کنترل می‌کنند. آرمیتا گراوند، قبل‌ازظهر یکشنبه ٩ مهر ماه سال جاری، متعاقب ضرب‌وشتم توسط ماموران ویژه حجاب اجباری مستقر در ورودی مترو “شهدا” تهران، با پایین‌ترین سطح هوشیاری به بیمارستان منتقل شده بود. با لحاظ رویه جمهوری اسلامی در کتمان حقیقت بخصوص قتل حکومتی ژینا امینی و فقدان هر گونه اعتماد به نهادهای حکومتی، هه‌نگاو برای روشن شدن حقیقت، خواستار بررسی وضعیت آرمیتا گراوند توسط تیم پزشکی مستقل متشکل از پزشکان بدون مرز و کمیته بین‌المللی صلیب سرخ( دفتر مستقر در تهران) و با حضور نماینده کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل در خصوص وضعیت ایران است.

شکنجه و اخذ اعتراف اجباری از سمیرا احمدی در بازداشتگاه اطلاعات

سمیرا احمدی، از فعالان مدنی شهر سقز٬ برای اعتراف اجباری علیه خود تحت فشار شدید قرار دارد. سازمان حقوق‌بشری «هه‌نگاو» ضمن اعلام این خبر نوشت که این فعال مدنی از ۲۲ روز پیش در بازداشتگاه وزارت اطلاعات در شهر سقز بازداشت است. «ایران وایر» ۲۲ شهریور ۱۴۰۱ خبر داده بود که نیروهای امنیتی با هجوم به منزل سمیرا احمدی و بدون ارائه هیچ حکم قضایی، او را بازداشت کردند. بازداشت این فعال مدنی توام با خشونت بوده است. طی روزهای منتهی به سالروز قتل حکومتی مهسا ژینا امینی چندین تن از فعالان مدنی شهر سقز توسط ماموران نهادهای امنیتی با خشونت بازداشت شدند.

مریم لطفی، خبرنگار روزنامه شرق، بازداشت شد!

شبکه کلمه گزارش داد که “مریم لطفی”، خبرنگار این روزنامه بازداشت شده است. این روزنامه در توضیح بازداشت وی نوشت او «برای تهیه گزارش خبری به بیمارستان فجر نیروی هوایی رفته بود تا از وضعیت دختری که در مترو از هوش رفته‌بود، گزارش تهیه کند.» قابل توجه است جمهوری اسلامی ایران علاوه بر کشتار مردم و کودکان و زنان بی گناه همچنان به سیاست های کثیف خود در راه بقای حکومت خود ادامه میدهد نقض حق آزادی بیان و عقبده و حتی حق اولیه مردم حق حیات را از مردم بی گناه و شریف ایران سلب نموده فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

شهروندان بهائی در یک سال جنبش مهسا؛ فشار و سرکوب مضاعف با شیوه‌های جدید

پس از شروع اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ که جنبش «زن زندگی آزادی» نام گرفت، هم‌زمان با تشدید سرکوب اقشار گوناگون مردم و گروه‌های سیاسی و اجتماعی، موج گسترده‌ای از احضار، بازداشت و صدور احکام سنگین علیه اقلیت‌های مذهبی و قومی نیز در کشور به راه افتاد. در همین زمینه کمیسیون امور آزادی‌های مذهبی بین‌المللی آمریکا، با انتشار بیانیه‌ای در آستانهٔ سالگرد جان باختن مهسا (ژینا) امینی در بازداشت گشت ارشاد جمهوری اسلامی، از تشدید فشار بر اقلیت‌های مذهبی در ایران و بازداشت رهبران آن‌ها ابراز نگرانی کرد. در این بیانیه اعلام شد که اعتراضات در ایران به انبوهی از موارد نقض آزادی مذهبی از سوی جمهوری اسلامی منجر شده و حکومت ایران در واکنش به این اعتراضات، جوامع اقلیت ازجمله بهائیان، مسیحیان و اهل سنت را هدف قرار داده است. در همین زمینه جامعه جهانی بهائی اواخر مرداد امسال اعلام کرد «۶۰ شهروند بهائی» طی چند هفته بازداشت یا حکم حبس آن‌ها اجرا شده و «۱۸۰ شهروند بهائی» دیگر مورد آزار و اذیتِ نهادهای امنیتی قرار گرفته‌اند. پدیده ثابتی، سخنگوی جامعه جهانی بهائی، نیز ۲۳ مردادماه به رادیوفردا گفت در طی چهار ماه بیش از «۱۲۰ شهروند بهائی» هدف سرکوب نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی قرار گرفته‌اند. این به این معنی است که حکومت هر روز دست‌کم یک بهائی را تحت «آزار سیستماتیک» قرار داده‌ است. فشار مضاعف بر شخصیت‌های شناخته‌شدهٔ اقلیت‌های مذهبی نیز بخشی از روند سرکوب در یک سال اخیر بوده است. نمونهٔ بارز این افزایش فشار صدور دومین حکم ۱۰ سال حبس در آذر سال گذشته برای مهوش ثابت و فریبا کمال آبادی، از مدیران سابق جامعهٔ جهانی بهائی موسوم به «یاران ایران»، بود. فشار بازجویی و شکنجه بر این زنان بهائی به قدری بود که فائزه هاشمی، فعال سیاسی زندانی، در یک فایل صوتی که ۱۶ فروردین امسال از او منتشر شد، گفت که زانوهای مهوش ثابت، شاعر بهائی ۷۰ ساله، را در زندان‌ شکسته‌اند. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده

تداوم بازداشت و بلاتکلیفی از مینا جمشیدی در یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی در سنندج

گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، مینا جمشیدی، شهروند اهل سقز، علیرغم گذشت ۱۸ روز از زمان دستگیری، کماکان به صورت بلاتکلیف در یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی در سنندج بسر می‌برد. بر اساس این گزارش، مینا جمشیدی در تاریخ ۲۲ شهریورماه ١۴٠٢، توسط نیروهای امنیتی سقز بازداشت و پس از دو روز به یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی در سنندج منتقل شده است. تا زمان تنظیم این گزارش، از نهاد بازداشت کننده، محل نگهداری و یا اتهام های مطروحه علیه این شهروند اطلاعی در دست نیست. فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی‌زاده