بیش از ۷۵ روز از بازداشت خودسرانه مژگان سلمان‌زاده، شهروند بهایی و پژوهشگر حوزه روانشناسی فیزیولوژیک، می‌گذرد. او در ۱۴ تیرماه ۱۴۰۳، در شهر ماکو توسط نیروهای امنیتی دستگیر و به زندان ارومیه منتقل شد، و از آن روز تاکنون بدون تفهیم اتهام مشخص، بدون صدور حکم قطعی و بدون دسترسی آزاد به وکیل، در بازداشت موقت به سر می‌برد. تنها اتهامی که به او نسبت داده‌اند «تبلیغ علیه نظام» است؛ اتهامی مبهم که بارها برای سرکوب فعالان سیاسی، مدنی و مذهبی در ایران به‌کار رفته است.
مژگان سلمان‌زاده، نه فعال سیاسی بوده و نه در حوزه‌های امنیتی فعالیتی داشته؛ او پژوهشگری‌ست که کارش در حیطه دانش و سلامت روان انسان‌هاست. بازداشت چنین فردی نه فقط نقض صریح ماده ۹ و ماده ۱۴ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی‌ست، بلکه نشانه‌ای از تداوم سیاست تبعیض نهادینه‌شده جمهوری اسلامی علیه شهروندان بهایی است؛ سیاستی که تحصیل، اشتغال، و حتی آزادی را از پیروان این آیین دریغ می‌کند.
نگهداری طولانی‌مدت یک فرد بدون صدور حکم، بلاتکلیفی حقوقی و محرومیت از وکیل، تنها می‌تواند در دستگاهی صورت گیرد که پاسخ‌گو نیست و از ابزارهای قضایی برای سرکوب استفاده می‌کند، نه اجرای عدالت. بازداشت مژگان سلمان‌زاده، تنها یک پرونده نیست؛ بلکه حلقه‌ای از زنجیره‌ی گسترده سرکوب باور، هویت و آزادی در ایران است.
ما خواهان آزادی فوری و بی‌قید و شرط مژگان سلمان‌زاده هستیم. جامعه جهانی نباید در برابر این بی‌عدالتی سکوت کند. آزادی وجدان، دین و عقیده، از حقوق بنیادین انسانی است؛ نه امتیازی که حکومت‌ها به دلخواه اعطا یا سلب کنند.
فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی زاده
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen