اجرای حکم اعدام ساغر در زندان قزلحصار، آن هم در حالی که هم‌پرونده‌اش با پرداخت دیه و جلب رضایت اولیای دم از مرگ رهایی یافت، بار دیگر نشان می‌دهد که عدالت کیفری در جمهوری اسلامی ایران نه تنها فاقد شفافیت است، بلکه به شدت متاثر از تبعیض جنسیتی، فقدان عدالت ترمیمی، و نابرابری در دسترسی به منابع مالی و حقوقی است.
این پرونده از منظر حقوق بشر حاوی چندین نکته نگران‌کننده است:تبعیض جنسیتی: اینکه مرد متهم توانسته با جلب رضایت و پرداخت دیه از اعدام نجات یابد اما زن محکوم دیگر اعدام شده، بدون ارائه توضیحی دقیق درباره سهم هر یک در ارتکاب جرم، پرسش‌های جدی درباره تبعیض در اجرای عدالت ایجاد می‌کند.فقدان شفافیت دادرسی: اطلاعاتی درباره جزئیات پرونده، نحوه محاکمه، دفاعیات، وضعیت وکیل مدافع و حتی احتمال فشار برای گرفتن اعتراف منتشر نشده‌اند.نقش فقر در سرنوشت قضایی: بسیاری از زنان زندانی در پرونده‌های قتل، از اقشار فرودست هستند که امکان پرداخت دیه یا دسترسی به وکلای مجرب را ندارند، عاملی که مستقیماً با حکم نهایی ارتباط دارد.نگرانی از اجرای بی‌سر و صدای اعدام‌ها: اعلام اجرای حکم پس از انجام آن، بدون هشدار عمومی یا اطلاع خانواده، برخلاف استانداردهای بین‌المللی است.
فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی زاده
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen