روایت وضعیت نرگس محمدی نشاندهنده استفاده سیستماتیک از محرومیت درمانی بهعنوان ابزاری برای آزار زندانیان سیاسی در جمهوری اسلامی ایران است. بهرغم وخامت شرایط جسمی و ضرورت فوری انجام آنژیوگرافی و تعویض استنت قلب، مسئولان زندان اوین برای دومین هفته متوالی به بهانه نبود مأمور از اعزام وی به بیمارستان جلوگیری کردهاند؛ اقدامی که نقض صریح حق درمان و مصداق شکنجه روانی و جسمی به شمار میرود.
محمدی، برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۲۳، در حالی از رسیدگی درمانی محروم شده که مستندات پزشکی، از انسداد جدید استنت، احتمال گرفتگی دو رگ دیگر قلبی، و نیز آسیب به ستون فقرات، زخم معده و مری خبر میدهند. فشارهای وارده بر این فعال حقوق بشر، نهتنها مجازاتهای قضایی و زندانهای پیدرپی، بلکه اکنون در شکل محرومیت درمانی، نمود یافته است؛ روشی که در سالهای اخیر علیه دهها زندانی سیاسی دیگر نیز به کار گرفته شده و در مواردی چون بکتاش آبتین به مرگ منجر شده است.
امتناع از اعزام پزشکی با وجود توصیه تیم متخصص و آماده بودن مجوز، از منظر حقوق بینالملل، ناقض تعهدات جمهوری اسلامی ایران در چارچوب «قواعد حداقل استاندارد رفتار با زندانیان» (مقررات ماندلا) و «میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی» است. این وضعیت میطلبد که جامعه جهانی، نهادهای مدافع حقوق بشر و سازمانهای بینالمللی با جدیت بیشتری خواستار اعزام فوری نرگس محمدی به مراکز درمانی مستقل و خارج از ساختار امنیتی کشور و نیز آزادی بیقید و شرط او شوند.
فعال حقوق بشر در ایران کوثر ولی زاده
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen